Maalesef öyle oldu, hangimizin yüreği yanmıyor ki? Resmen hayat durdu. Bir de alıntıdaki gönderiyi sana 6 Şubat gecesi sadece birkaç saat önce yazmışım. Düşününce; esprilerimiz, neşemiz, dert edindiklerimiz bile bu yaşanan felaketin karşısında çok boş geliyor. Bizler belki 1-2 hafta sonra, 1-2 ay sonra yine normal hayatımıza dönüp o moda bürüneceğiz. Peki ya yitip giden canlar? Onların yakınları?