Osman amcanın hanımı, memleketteki anasının yanına gitmiş ve epey zamandır gelmemiştir. Cep teflonuyla yaptığı çağırma istemlerine cevap alamayan Osman amcanın; çamaşır, bulaşık, yemek, temizlik ve çocuklarla uğraşmaktan takadı tükenmiştir.
Kadınını son kez çağırmak için telefona sarılmış, ancak anasının yanından gelmek istemeyen kadın, telefona cevap bile vermemiştir. Bunun üzerine Osman amca mesaj atmaya karar vermiştir. Mesajdan 1 saat sonra evin kadını kapıda yeşermişdir..
İşte o mesaj;
Kadınım bu sağa son mesajım. Bebelerinen evde oturup ağlarım. Çamaşır, bulaşık tarih yaptı. Kadınım ben bu işlerden ne ağnarım. Bi tokat salladım değmedi bile, La b.k mu var babağan evinde. Ula ne bilinmez bir avradmışşın, Bebelerinen beni mevlam gayırsın. Arkadaşın Hatçe yan yan bakıyo. Üzelme Osman abi deyiveriyo, Bebelerin başını okşayaraktan, Kendi düşen ağlamaz deyip gülüveriyo. Bugün geliverdi zabahın köründe, Vallaha bi gecelik vardı zillinin üzerinde. Bulaşığa daldı, çamaşırı yıkadı, La kadınım bak göğnüm çok daraldı. Bebeleri banyoya sokup yıkayıverdi. Osman abi sende gir, keseleyim diyiverdi. Bende büğün olmaz yarın diyiverdim, La kadınım sağa bir şans daha verdim. Zabaha kadar geliyosan gel eve, Vallahi gelmezsen böyük tehlike. Hatçe bekliyor elinde kese, Vallah keseynen kalsa keşke.?