Alıntı:
Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı
Kesinlikle katılıyorum sana. Zaten zihnimiz öyle bir şekilde yaratılmış ki, düşünsene insanın hep acıya takılı kaldığını... O zaman herkes akıl sağlığını yitirirdi.
Elbette büyük bir acı, hepimiz üzüldük (kötüler fırsata çevirdi) ama bir yerden sonra da insan o anda yaşadıkça çıldıracak gibi oluyor. Hayat devam etmek zorunda. Bunu bazı insanlar çarpıtmaya çalışıyor. Herkesin bir yası tutma şekli farklıdır. O da insan beyninin bedenini koruma mekanizması.
Misal kimi insanların acı eşiği düşüktür, küçücük bir parmak kesiğine tahammül edemez, kimisi görmez bile onu.
Bu da böyle bir şey aslında.
|
Ben mesela üzüntümü yaşıyorum 2 gün sürüyor bu ağlıyorum moralim bozuk takiliyorum sonra normale dönüyorum çoğuna göre yanlış bu ama katildigim bir seminerde kadın bile bunu önerdi o zaman dedim doğru yapıyor musun o acıyı yaşamak lazım erteleyince eline bir şey geçmiyor sonra normale dönüyorsun
Deprem konusu daha baska ama o acıyı derinden hissettim ama işte sonra bir yerden sonra olmuyor ya ömür boyu üzüntü duyarak ta yaşayamam ki