Ben kendi halinde olan, kendi halinde takılan biriyim. Hani bir laf vardır ya, "Kendi halim diye bir yer var, ben orada çok mutluyum" diye... Bildiniz mi?
Heh işte tam da öyle... Kendi halimde olabildiğim insanlarla da çok mutluyum... Olamadıklarımda çok mutlu olsun kendi yerinde ama benden uzakta olsunlar, her zaman bir resmiyetim olur güvenemediklerime karşı...
Ve bu kendi halime dokunulduğunda, huzurum kaçtığında, Zeynep bir sabrediyor, iki sabrediyor, üç sabrediyor.. Böyle çok sabırlı oluyor... Sonra tık dediği yerde, işte bildiklerini de, içindekileri de tutamıyor... Çünkü sabır taşı olsa çoktan çatlar dedikleri durum oluyor.
Yani demek istediğim, sevdiği, değer verdiği insanları müthiş sahiplenici, anaç, korumacı, duygusal ama ördüğü duvarlara saldırı yapanlara karşı da, duvarlarını korumaya çalışan bir savaşçıya dönüşebilen bir yapısı var...
Ve kendim olduğum için de çok mutluyum... Tagımda da yazar "Nosce te İpsum (Kendini Bil)"

Yolu sevgiden geçen herkese sevgilerimi sunuyorum...