Kendime giderken içimi dağıtmış biriyim

yani bıraktıklarınızla beslenen kuş

bembeyaz karın üzerinde bembeyaz bir düş

gelinciğin rengidir öyküm

çığlığı martının baharını yutmuş

kendinden çıkışlarını ihanetiyle geciktiren derviş

bilirsiniz
her dervişin zikrinde bir çocuk vardır haylaz

ve her çocuğun uykusudur biraz da hüzün

ellerimi yaktım su içerken

yeryüzümde gökyüzü yaraları!

bir savaş durumunun söz diziminde

bütün korkularım

rüyalarım bütün

aşkın elifte kanayan yarası

sırtımda bir başkasının duası

İnni Küntüm Minezzalimin...