Cüce buffalo ve sapiutan olarak da bilinen Anoa , Endonezya’daki Sulawesi adasına özgü Bubalus cinsinin iki türüdür : dağ anoası ( Bubalus quarlesi ) ve ova anoası ( Bubalus depressicornis ). Her ikisi de bozulmamış yağmur ormanlarında yaşar ve görünüş olarak 150-300 kg (330-660 lb) ağırlığındaki minyatür mandalara benzer.

Her iki anoa türü de 1960’lardan beri nesli tükenmekte olan olarak sınıflandırılmıştır ve popülasyonları azalmaya devam etmektedir. Muhtemelen her türden 5.000’den az hayvan kalmıştır. Düşüşlerinin nedenleri arasında yerel halk tarafından deri , boynuz ve et avlanması ve yerleşimin ilerlemesi nedeniyle habitat kaybı yer almaktadır. Şu anda, avcılık çoğu alanda daha ciddi bir faktördür.

Anoa , sırtlarındaki kılların yönünün aynı şekilde tersine çevrildiğini gösteren daha büyük Asya bufalolarına en yakın müttefiktir . Boynuzlar , diğer bufalolarda olduğu gibi aynı üçgen kesite sahip olmalarına rağmen, dik yönleri ve karşılaştırmalı düzlükleri için özeldir . Bazen gözlerin altında beyaz lekeler bulunur ve bacaklarda ve sırtta beyaz lekeler olabilir; bu beyaz işaretlerin yokluğu veya varlığı farklı ırkların göstergesi olabilir . İneklerin boynuzları çok küçüktür. Anoa’nın en yakın müttefikleri, kalıntıları kuzey Hindistan’ın Siwalik Tepeleri’nde bulunan soyu tükenmiş bazı Asya mandaları gibi görünüyor.

Her ikisi de Endonezya’daki Sulawesi adasında ve yakındaki Buton adasında bulunur. Görünüşe göre, ineklerin doğum yapmak üzere olduğu zamanlar dışında, çoğu sığır gibi sürüler halinde değil, tek başına veya çiftler halinde yaşıyorlar. Yaşam öyküleri hakkında da çok az şey bilinmektedir. Bununla birlikte, tutsak bireylerde 20-30 yıllık bir yaşam beklentisi vardır. Anoanın cinsel olgunluğa erişmesi ve yılda bir buzağıya sahip olması iki ila üç yıl sürer ve çok nadiren daha fazlasına sahip olduğu görülmüştür.

Anoa’nın kafatasları tür olarak doğru bir şekilde tanımlanamaz ve muhtemelen hayvanat bahçesi popülasyonunda ikisi arasında melezleşme ve melezleşme vardır. Birçok farklı alanda bir arada bulunmalarının yanı sıra bazı iç içe geçmeleri nedeniyle iki türün gerçekten farklı olup olmadığı sorgulanmaktadır. Farklı bölgelerden on örneğin mtDNA’sı üzerinde yapılan bir araştırma, türlerden biri veya diğeri olarak tanımlanan bireyler arasında yüksek bir mitokondriyal genetik çeşitlilik bulmuştur, bu da iki tür olarak tanınmayı desteklediğini göstermektedir.

Habitat
Geleneksel olarak, iki tür arasındaki temel fark, oluştukları irtifadır. Dağ anoası, ovadaki muadilinden daha yüksek rakımlarda bulunur ve ormanlarda bulunur. Ova anoasının zamanını daha düşük kotlarda geçirdiği ve ormanlarda da bulunduğu söyleniyor. Ancak 2005’ten bu yana, bu farklılıklar doğru görünmemektedir, her iki tür de aynı habitatlarda aynı alanlarda ortaya çıkmaktadır.

Morfoloji
Anoa, sığır akrabalarının birçok fiziksel özelliğine sahiptir ve DNA analizi ile doğrulanan manda ile en yakından ilişkili olduğu düşünülmektedir.

İki türün fiziksel özellikleri benzerdir. Anoa, yabani sığır türlerinin en küçüğüdür. Anoa doğduklarında, sarıdan kahverengiye kadar birçok renk varyasyonunda gelen bir dizi kalın, yünlü kürkleri vardır. Yetişkinlerde, kürk tipik olarak kahverengi veya siyahtır ve erkekler daha koyu varyasyonlara sahip olma eğilimindedir. Saç kalınlığı, yükseklik ve dağılıma bağlı olarak iki tür arasında biraz değişir. Her iki anoa türünde de boynuzlar hem erkeklerde hem de dişilerde bulunur ve tipik olarak düz çıkıntılardır. Anoanın bir başka tanımlayıcı özelliği, kalın kürkün altındaki son derece kalın bir deridir.

Koruma
Her iki anoa türü de Sulawesi adasına özgüdür ve şu anda popülasyonlarında büyük düşüşler yaşamaktadır. Bununla birlikte, düşüşlerine ilişkin bilgiler ancak son zamanlarda belgelenmiştir ve köyler ve köylüler, nüfusların korunmasına veya artırılmasına nasıl yardım edileceğine dair bilgiden yoksundur.

Nüfus azalmasının önde gelen nedeni, habitat kaybının da önemli olduğu yerel köylüler tarafından et için avlanmalarıdır. Yaptıkları işin yasal statüsü hakkında bilgi eksikliğinin bir faydası da köylülerin hasat ve avcılık uygulamaları konusunda araştırmacılarla iletişime açık olmaları; koruma konularına ilişkin farkındalığın nüfuz ettiği yerlerde, köylüler faaliyetleri hakkında yalan söyleyecektir.

Her iki türün de insanlardan uzak çekirdek ormanlık yaşam alanlarını ve bunlarla birlikte gelen etkileri tercih etmesi nedeniyle, ağaç kesimi büyük bir sorundur. İnsanlar ağaç keserek çok daha parçalanmış bir yaşam alanı yaratır ve bu nedenle anoanın üreyebileceği ve yaşayabileceği alanda bir azalma olur. Bu habitat parçalanması aynı zamanda anoa popülasyonlarının doğal karışımını da değiştirir. Bu, iki tür arasındaki genetik çeşitlilikte bir kayba yol açabilir ve zamanla onların azalmasına da yol açabilir.