çok aşıktım be...adı yaşardı... şimdi düşününce çokta çirkindi halbuki ama işte . akşam üstü bakkalın önünde 3-4 arkadaşıyla toplaşırdı... ve ben o çirkini görmek için daha önce bakkala gönderilmek istenirken içinden canavar çıkan ben , sırf onu görebilmek için ağzım ayrık ayrık koştururdum bakkala. hatta annem birden fazla şey istediğinde birini unutmuş yapardım sırf bi daha gidip görmek için... mahallenin bakkal çırağına dönüşmüştüm resmen
bakkala gittiğimde başımı kaldırıp bakamazdım diğerleri üstüne alınır diye...
bir gün okul dönüşü anaaa bi baktım bu bizim evde... abimle arkadaş olmuşlar... ve sen çocuk dönüp abime demesin mi "akşamları kardeşini bakkala gönderme" diye... gerizekalı mal çocuk sanki keyfimizden geliyoruz bakkala
ve başlamadan biten aşkım olarak tarihin tozlu raflarında yerini aldı böylelikle