bunu abimin evlenme aşamasının her anında bizzat yaşadım... kıyafetimden saçıma, saçımdan makyajıma , makyajımdan takılarıma ,takılarımdan ayakkabıma kadar tam bi türk görümce ünvanına yakışır şekildeki rüküşlüğümle arzı endam etmiştim düğünde...


bide kendi aramızda kardeşler konuşurken altın ( takı ) takma muhabbeti olunca ... "ay ne kadar ayıp herkes herkes yarışıyor, kız tarafı - erkek tarafı resmen işi güç gösterisine dönüştürüyorlar bu olayda... ay ay ay çok çirkin hareketler " falan derken... abime nişanda taktıklarımızla gelin tarafının abimin engelli veya bi kusurunun olduğunu ve bunu bizim örtbas etmek için takıları abarttığımızı düşündürtmeye vardıracak bi görgüsüzlük sergilemiştik ...


hayatta yaşadığımız ilk ve tek ( şimdilik) düğünümüz olunca zaar bu hale geldik.. yoksa elitliğimiz dilden dilden konuşulan ve kıskanılan bi durumdadır yani

içimdeki piç
beni bırakma hiç