kulakta kulaklık sallana sallana müziğin ritmine kendimi kaptırmış giderken raylardan yola adım atmamla trenin arkamdan geçmesi arasındaki olmayan salise farkıyla ölümü ıskalamam, makinistin gerizekalı lafının kulaklarımda çınlaması ve başıma toplanan vatandaşların " kimbilir ne derdi var ki intiharı düşündü" diye hayıflanmaları...gerçekten insan nasıl bu kadar dalar, tren sesini duymaz veya duyduğunu algılamaz hale gelir o zaman anlamıştım...
bide bi arkadaşımın kınasında tam pistte oynarken neden olduğu anlaşılmayan bi şekilde anafilaktik şoka girmiştim... doktorun söylemiyle mekanın hastaneye yakın oluşu hayatımı kurtarmış