sadece ikimize değil
bütün hayata üzgünüm
fotoğraflarda
bir gece hatırası

öylesine yalnızım ki
sanki yokum
eriyor eski ben
ve yeni biri olamıyorum

kader sokulgan adımlarıyla
gelip kıvrılıyor yüreğime
hayat sakin
şafakta evler gibi

sanki hiçbir şey olmadı
ikimiz yokuz sadece
biz olan ikimiz yokuz
deniz hep orada
ve ağaçlar aynı düşlerinde

ataol behramoğlu

içimdeki piç
beni bırakma hiç