Böyle kesinlikte cümleleri kullanmayı 18-19 yaşlarında bıraktım. Sensiz nefes alamam, yaşayamam gibi ekürileri de bunun kardeş versiyonları. Hayatın içinde her şey var çünkü. Kimse kimsenin her şeyi değil, kimse kimseye mecbur da değil. Her şeyin bittiği an; nefes almayı yitirdiğin andır. Gerisi teferruattır.

Ha; romantizm açısından anlık telaffuzları ve duyması hoştur bu gibi cümleler. Yalan olduğunu bile bile anlık olarak mutlu eder, o ayrı.