(Abdal: Gezginci derviş)
Bir işin olması için büyük insanların himmet ve yardımı gerekiyorsa iş sahibinin o kişiyi harekete geçirmesi, gerekli bağlantıyı kurması gerekir. Büyük insanların işleri başlarından aşkın olur. Ayrıca bu kişilerde tenezzül de pek görülmez. Bu durumda bir işin gördürülmesi için ayaklarına varıp ilgilenmelerini sağlayacak alçakgönüllülüğün gösterilmesi gerekir. Ancak bu ayağına varma, asla yaltaklanma edasıyla veya onur kırıcı bir şekilde yapılmamalıdır.
Eğer işimizi uzaktan kumanda yoluyla hâlledemiyorsak, işin başına varıp öyle halletmemiz gerekir. Hikâyeye göre henüz ermemiş bir derviş keramet göstermek için halkı başına toplamış. Sonra da karşıdaki dağı göstererek: "Ey dağ, yürü!" demiş. Dağda hiç kıpırdanma yok. Derviş etrafına bakmış. Hem mahcup olmuş ve hem de halkın bu şarlatanlığa öfkelendiğini görmüş. Oradan bir an önce uzaklaşmak gerektiğini düşünerek: Dağ yürümezse, abdal yürür, diyerek usulca uzaklaşmış. Gerçekleşmesi istenen bir gaye uğrunda gerekenin yapılması için fedakârlıkta bulunmayı tavsiye için söylenir.