Gerekli olgunluğa erişememiş kişiler, hoşlarına giden ve bir kez elde ettikleri şeyleri, ihtiras ile kucaklar ve yaparlar. Üstelik her daim ona sahip olma arzusu güderler. O derece ki, aradaki farkı kavrayamadıkları için benzer durum ve nesneler karşısında da aynı isteği duyarlar. Zavallılar benzeyeni asıl sanıp aldandıklarının farkında bile değildirler. Bu tıpkı, aynı renk ve kıvamda olduğu için bütün katranları bal niyetine yiyen akılsızın durumuna benzer.
Olayların ve nesnelerin gerçek yüzünü öğrenmeden ve hazmetmeden ihtirasa kapılmanın yanlışlığını anlatmak için söylenir.