25 Ağustos 2023, 09:29
|
#109
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
Yaşlıların inzivaya çekilme isteği gibi,
Bana da şöyle uzunca bir inzivaya çekilme isteği geliyor.
Öyle böyle değil.
Ama kimsenin ses etmeyeceği, tek başıma yalnız olacağım bir inziva hali...
Yada zamanı geriye sarsak veyahut şöyle bir iki sene derin bir uykuya dalsam.
Bir kaç sene sonra uyansam. Kaldığım yerden değil, hiçbir şey aynı kalmayacağı için; yeniden başlamam gereken yerden başlasam hayata.
Hayatla kavgaları, insanlarla hesaplaşmayı, hak aramayı bıraktım..
Bu niye böyle, neden bunu böyle yaptıları düşüncelerimden uzaklaştırdım.
Bazılarını olması gereken yere koydum,
Bazılarını bir daha bana yaklaşamayacağı yerlerde bıraktım,
Bazılarını da öyle kabul ettim...
Mutluluğu, mutsuzluğu ise çoktan geçtim...
Hayat bir yaşam savaşı ve ben ne bu savaşın kazananı, ne de kaybedeni olmak istiyorum.
Kendi halimde yaşayıp, insanca geçip gitmek istiyorum bu dünyadan...
Çok konuştum, çok anlatmaya çalıştım, kendimi ifade etmeye, çözüm aramaya.
Yoruldum...
Eskiden insanları sevmenin, karşılıksız iyiliklerin, herkesi olduğu haliyle kucaklayıp yanında olmanın, dünyayı kurtaracağına inanırdım.
İnsanların kalbine iyilik tohumları yeşereceğini düşünürdüm...
Ettiğim her tebessümün, insanlara pozitif olarak yansıyacağını,
İyiliklerin çoğalarak büyüyeceğine inanırdım.
Çocuksu kalbim, hep buna inanmıştı...
En çok o kırıldı... En çok o küstü hayata.
Dünya yanıyor mu? Yansın...
İnsanlar kendi bataklığında boğulsun...
Toprağı kurumuş insanların kalbinde çiçek yeşeremeyeceğini öğrendim.
Onlar kendi çöllerine senide çekip, seninde toprağını kurutmaya çalışıyorlar.
Tek kalsam da, kimsenin içimdeki çiçekleri öldürmesine,
Umutlarımı yok etmesine fırsat tanımam daha...
Kalbimi kendi kendime iyileştiririm ben...
Yeter ki, kötüler uzak olsun etrafımdan.
Bu kırgınlık yeni değil, birikmişlik...
Çok güvenmelerin hayal kırıklıkları...
Herkese inanmanın, herkesin yanında olmanın düşüşleri...
Yoruldu içim.
Kimsenin yanımda olmasına ihtiyacımda yok, beklentim de artık.
İçimin kırgınlıklarına çare bulamıyorum,
Ruhumda kocaman bir sızı var,
Geçecek biliyorum,
Şükre vuruyorum dilimi...
Şimdilik geçmiyor ama geçecek,
Neler geçmedi ki?
Kalbimle kavgalıyım şu günlerde,
O hüznünü yaşıyor, bense güçlü durmaya çalışıyorum.
Başarabiliyor muyum?
Muamma...
Dışım bahar, içim kış.
Susmak lazım bazen,
Yüreğe en iyi susmak iyi geliyor...
Neyse susalım mı günlük?
Bu kadar dertleşmek kâfi.
~ ~ ~
|
|
|
|