İyi günlerinde kişilerin çevresinde pek çok insan bulunur. Hepsi de dost gibi davranır. Çünkü ya menfaatleri vardır, veya bu dostluk kendilerine bir külfet getirmez. Oysa aynı kişilerin pek çoğu kara günlerde birdenbire ortadan yok olur. Geriye kalanlar, gerçek dostlardır. Çünkü gerçek dostluk iyide ve kötüde beraberliği, yardımlaşmayı gerektirir. Sevinçleri paylaşan insanlar dertleri de paylaşmıyorlar ise gerçek dost değildirler.
Zor durumda kalan kişinin, çevresindekiler tarafından terk edilmesi üzerine söylenir.