Aşkı anlatmak yada aşkın tanımını yapmak nice büyük aşıklar yanında ustalık gerektirir sanırım. Aşkın tanımı herkesin için farklıdır. Aşk, kalbinde hissettiğin kadardır aslında. Yada kimisinin hissettiklerini sandığıdır.
Çünkü adına aşk denilen, bir günde harcanan sevgiler, aşk zannedilip hissedilen ama sanılandır.
Aşk imkansızlıkları sever derler. Aşk imkansızken değil, ona kavuştuktan sonra da kıymetini biliyorsan o Aşk'tır. Diğer türlüsü Aşk olamaz ki? İstediği oyuncağı alamayan, sevdiğini zanneden çocuk mızmızlığında olur. Oyuncağına kavuştuktan sonra fırlatıp atılır istenilen...
Aşk, imkansızlıkların ardından aşkınıza sahip çıkabiliyorsanız Aşktır.
Elbette aşkın tüm imkansızlıklarına göğüs gerebilmek gerek, imkansızken kaçıp gidenler zaten hiç o yola girmeye cesaret edemeyenlerdir.
Ve imkansızlık da yoktur aslında, zor vardır. Aşkta zordan kaçılmaz. Yanmaktan korkulmaz. Aşkta sadece sevdiğini kaybetmekten korkulur, sımsıkı sarılınır Aşka, sevdiğine...
Sevdiğim bir sözle noktalayayım...
"Aşka uçma kanatların yanar." Sadi Şirazi
"Aşka uçmadıktan sonra kanatlar neye yarar?" Hz. Mevlana
"Aşka vardıktan sonra kanadı kimi arar" Yunus Emre
En güzelini Yunus Emre demiş... Sevdiğin yanındaysa, kanada gerek var mı?