Kişiler dış görünüşlerine göre değil, kalplerine, iç dünyalarına, huylarına, konuşmalarına ve davranışlarına bakarak birisini severler. Güzellik dış görünüştedir. Oysa gönül içe bakar. Nice güzeller vardır yanından kaçmak için fırsat aranır. Ama ruhu güzel kişiler vardır ki yanlarında olmak huzur verir. Kişiler kendi meşreplerine uygun kişileri severler. Anlaşabildikleri insanlar ile beraber olmak isterler. Çirkin de olsa kalben iletişim sağlanan kişiler göze güzel görünür. Çünkü, göz, karşısındakinin gönlüne bakarak görür, onu kendi istediği biçimde algılar veya güzellik anlayışını ona uydurur. Kişi için güzel olan, gönlünün sevdiğidir. Bu sebepledir ki herkesin güzellik anlayışı farklı olabilir.
Dış görünüşe değil iç dünyaya önem vererek dost edinmek gerektiğini açıklar.