Öğretmenler çok gerekli hâllerde öğrencilerini döverler. Özellikle haylazlık eden, öğrenmekte gayret göstermeyen küçük öğrencileri, incitmeyecek şekilde dövmek gücenmeyi değil teşekkürü gerektirir. Çünkü bu dayak mutlaka öğrencinin iyiliği içindir. Aslında hiç dövmeden öğretmek, sevdirerek öğretmek gerekir. Ama bazı hâllerde öğrenciye vurulan yumuşak bir tokat teşvik bakımından çok tesirli olur. Bu durumda tokatın yerinde beliren kızarıklık orada açmış bir gül kadar güzel ve yapıcıdır.
İlim öğrenmekte bazı fedakârlıklar gerektiğini ve öğretmene saygılı olmayı tavsiye ederken söylenir.