UYKUSUZ GECELER - 10 KASIM ORATORYOSU

ERKEK:
Birinci Dünya savaşı bulmuştu sonunu,
Şaşırmıştı Avrupa kendi yolunu.

KIZ:
Fakat tanımıyordu Türk’ün oğlunu.
Donanmayla İzmir’e geldiği zaman,

KORO: Gözünü kırpmadı plan yaptı Ata’m.

ERKEK:
Düşman olmaz hayal kuruyor,
Anadolu’mu paylaşmak istiyordu.

KIZ:
Türk Milleti ise cesur, bekliyordu.
Güvenirken silaha çıldırmış düşman,

KORO: Mumlar bitti ama yine çalıştı Ata’m.

ERKEK:
Düşman olmuş batılının maşası
Unutmuş mu Fatih’i, Alparslan’ı?

KIZ:
Bilmiyor mu Türk’ün kalbinde yananı,
İsterken O, koparmayı candan,

KORO: Sabahlara kadar ayaktaydı Ata’m.

ERKEK:
Yurdum paramparça, her tarafta düşman,
Silahım süngü olsa, ekmeğim yavan,

KIZ:
Yine de eser rüzgarım, ah ne yaman
Sarılmışken çevrem doğudan, batıdan,

KORO: Mavi gözlerini hiç yummadı, sabaha dek Ata’m.

ERKEK:
Tutmuş düşman Kocatepe’yi dört yandan
Mehmetçik öldü, vatan kaldı yaşayan.

KIZ:
Bu gün Türkiye’m hediyedir O’ndan
Zor durumdayken millet, Allah’a tapan,

KORO: Uyku nedir bilmedi, düşündü hep Ata’m.

ERKEK:
İtalyan’ı, Fransız’ı ve Yunan’ı,
Tanıdı, kendini ateşe atanı,

KIZ:
Vatan için toprak altına yatanı
Unutmuşken bunu karşıdaki düşman

KORO: Dinlenmeden çare aradı Ata’m.

ERKEK:
Bir on Kasım sabahı güneş doğmadan
Yüce milletin matemi son bulmadan,

KIZ:
Dokuzu beş geçe durdu yelkovan.
Ebedi uykusuna dalarken Ata’m

KORO: Uyuyabilir mi hiç yas tutan vatan?

ERKEK:
Çalıyor acı acı bu gün sirenler,
Ağlıyor dünya yüzündeki tüm Türkler.

KIZ:
Neler kazandırdı, O, bizlere neler,
Ne yaşlar dindi, ne matem sona erdi,

KIZ VE ERKEK:
Ama kalbimizde hep,

KORO: ATA’M ÖLMEDİ