ForumAdasi.Com - Tekil mesaj gösterimi

**Zeze** · 16 Kasım 2023, 11:41

Bir kaç gündür yine sorguluyorum bir şeyleri,
Gazze'de ölen onca insanın ölüme gülerek gidişinin fotoğraflarını gördükçe, düşünüyorum...
Bende ölüme öyle gülerek gidebilir miydim acaba diye...
Aynı imana bende ulaşabilirsem, neden olmasın? Kimbilir...

İnsan sonuçta bir kez öleceği için ve ölümü bilmediği için tedirgin olabiliyor.
Ölümden korkmaktan değil de, ölümünün acısız, huzur içinde olmasını istediğinden belki de.
Ama düşününce korkmuyorum. Öleceğimiz günü hiçbirimiz bilmiyoruz ama eninde sonunda ölüm vuku bulacak.
Belki yarın, belki on sene sonra veya 30-40 sene sonra. Korkunun ecele faydası yok sonuçta.

Tüm çabam iyi olarak ölebilmekte, gidebilmekte bu dünyadan. Kimseyi incitmeden.
Tek korkum da, farkında olmadan ya birinin hakkına girmiş olarak ölürsem.
Ne kadar incinirsem, incineyim, kötü biri olamadım ben. İnsanları incitmekten imtina ettikçe çok incitildim.
Ama kırılsak da, incinsek de, öğrendik kalbimize batan kırıklarla yaşamayı.
Sonuçta onlarda yabancı değil. Bizim parçamız. İnsan kırıklarını da sahiplenebilmeli...
Kırıklarıyla kucaklayabilmeli yaşamı..

16 Kasım 2023, 11:41	#128
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Bir kaç gündür yine sorguluyorum bir şeyleri, Gazze'de ölen onca insanın ölüme gülerek gidişinin fotoğraflarını gördükçe, düşünüyorum... Bende ölüme öyle gülerek gidebilir miydim acaba diye... Aynı imana bende ulaşabilirsem, neden olmasın? Kimbilir... İnsan sonuçta bir kez öleceği için ve ölümü bilmediği için tedirgin olabiliyor. Ölümden korkmaktan değil de, ölümünün acısız, huzur içinde olmasını istediğinden belki de. Ama düşününce korkmuyorum. Öleceğimiz günü hiçbirimiz bilmiyoruz ama eninde sonunda ölüm vuku bulacak. Belki yarın, belki on sene sonra veya 30-40 sene sonra. Korkunun ecele faydası yok sonuçta. Tüm çabam iyi olarak ölebilmekte, gidebilmekte bu dünyadan. Kimseyi incitmeden. Tek korkum da, farkında olmadan ya birinin hakkına girmiş olarak ölürsem. Ne kadar incinirsem, incineyim, kötü biri olamadım ben. İnsanları incitmekten imtina ettikçe çok incitildim. Ama kırılsak da, incinsek de, öğrendik kalbimize batan kırıklarla yaşamayı. Sonuçta onlarda yabancı değil. Bizim parçamız. İnsan kırıklarını da sahiplenebilmeli... Kırıklarıyla kucaklayabilmeli yaşamı.. Bu Gri Şehrin Tüm Yollarını Rengarenk Boyamak İster, Bazen Kızar Dünyaya ama Sadece Kendini Üzer... Göremezler, Kalbindeki Elmasa Erişemezler, Kanatlarını Rüzgara Açmış, Dur Diyemezler... Onun Bir Düşü Var ki Asla Bilemezler! To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.