İyiliği görülen kişiye iyilik yapmak bir vefa borcudur. Bunda bir olağanüstülük veya fedakârlık söz konusu değildir. Bu tavır belki bir menfaat alışverişidir. Ancak kötülük yapan kişiye karşı iyilikte bulunmak, gerçekten büyük yiğitliktir. Herkes bu âlicenaplığı gösteremez. Oysa faziletli davranış biçimi de budur. Gururundan kurtulmak da bu yolla olur.
Bize zararı dokunmuş da olsa, insanları affetmenin ve onlara yardım ve iyilikte bulunmanın asil bir davranış olduğunu vurgulamak üzere genellikle kırılmış, gücenmiş ve incinmiş kişilere söylenir.