08 Aralık 2023, 13:31
|
#134
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
Nihan Kaya'nın Kırgınlık kitabında yazdığı;
"Varlığım kimilerini çok incitiyor. Bu yüzden hep hafif olmak istedim. Ayaklarımı yere bir kar tanesi kadar hafif basmak. Ayaklarımı yere basmıyormuş gibi basmak. İz bırakmadan yaşamaya öyle gayret ediyorum ki, kendim de kendime karşı görünmez oluyorum bazen. Arasam da kendimi bulamıyorum.
Beni saran renklerimi onları görmekten rahatsız oluyorlar diye içime sakladığımdan beri, vücut ısımı da kaybettim. Şimdi her sıcaklıkta üşüyorum. "
Satırlarında ki gibiyim...
Hayatım hep böyle olmuştu, kimseye yük olmamak için, kalbime yük olmuştum hep... Sevdiklerini sandığım kim varsa, ben değil emeklerimdi sevdikleri.
Kimseye yük olmamak için, kendimden verdiğim ödünlermiş onların sevdiği... Ben değilmişim...
Hala da öyle değil mi? Seni sen olduğun için sevmiyorlar, yanında olmuyorlar.
En çokta bu acıtıyor insanı, kimde ne kadarım biliyorum... İçime döndüğümde bakıyorum kocaman bir enkaz var orada. Kalbimden uzaklaştığımda, kendimi kandırdığımda hiçbir şey yokmuş gibi... Kalbim ölmüş gibi...
Oysa ben bu hayatta bir tek kendime yük oldum...
Kimseye değil...
|
|
|
|