18 Aralık 2023, 22:35
|
#137
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
Şu an avazım çıktığı kadar bağırmak, çığlık atmak istiyorum.
Tek yapmak istediğim bu.
İçim artık öyle bir doldu ki.
Bir insanın her şey mi üstüne gelir, hiç mi bir şey yolunda gitmez.
İş ortamında orasını burasını açıp, kafasıyla değil orasıyla burasıyla prim yapanların döneminde aynı havayı soluyup, işini hakkıyla yapmaya çalışmak ne kadar zormuş.
En önemlisi anlaşılamamak.
Bazen yalnızlık ülkesinde yaşıyorum da, hiç kimsenin duymadığı sadece kendimin duyduğu yalnızlık dilimi konuşuyorum diye düşünüyorum.
Sanırım böyle bir dil var ve bu yüzden kimse duymuyor beni.
Sanırım yalnızlığımı alıp gerçekten herkesin hayatından çıktığımda, yokluğumun sessizliğini duyduklarında anlayacaklar...
Ve o zaman çok geç olacak ve cevabım:
"Yalnızlığımı işitmediniz, yokluğumun sessizliğine mahkum edildiniz" olacak...
Yoruldum!
Sadece "hiç" olmak istiyorum...
Ne kimsenin kızı,
Ne kimsenin kardeşi,
Ne kimsenin arkadaşı,
Kimsenin hiçbir şeyi olayım...
Yeter ki huzurlu olayım.
|
|
|
|