BİR ÖZLEM BİR TÜRKÜ

Ne gökyüzü sarhoş ne akşam
Yalnızca türkülerde
Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam
Gülmek için ölmek midir bu
Çoğalmak için bölünmek midir yoksa
kim söyler şimdi bana
Bunca türkünün içinde
Ağıtlarla taşınan bu yük nedir
Konuştukça söz başı bir zincir
Sustukça susmak için bir emir
Menekşeler emirle açılmaz ki
Neden çalınır bu düdükler
Bu kampanyalar bu ziller
Sevmenin de saati olmaz ki
Ne gökyüzü sarhoş ne akşam
Yalnızca türkülerde
Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam
Nasıl da kaldık böyle uzaklarda
Anam anam
Yürüsem beton bu yerler
Ne olur şimdi sanki
Binsem bu türkülerin kanatlarına
Uçup yanına konsam
Bir çocuk denli rahat ve sıcak
Başımı dizlerine koysam
Ağlasam ağlasam
Ne gökyüzü sarhoş ne akşam
Yalnızca türkülerde
Bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam
Ah bu türküsüz yerde türküler
Beni kendilerine gömdüler
Buz kesildi dudaklarım
Söyleyemedim en güzel sözlerimi
Kuşlar söyler akıp giden ırmaklar söyler
Bu ağıt yükü çekilir elbet
Bu sessizlik çölü geçilir derler

ADNAN YÜCEL