Hani olur yaa bir şeyler yaşarsın farklı hiss edersin ama ne olduğunu anlamazsın, sadece bırakırsın kendini o hisslere, ya dibine kadar yaşar zevk alır, ya da yarı yolda vazgeçer kurtulduğunu sanarsın. Ama asla kurtulamazsın çoktan işler içine o ne olduğu bilinmez hissler. Bazen mutluluktan uçarsın, bazen acılarla yere saplanırsın. Bir denge kuramaz karışıklık içinde insan, ip üzerinde yürürsün ve eğer düşersen işte o zaman tamamen yıkılırsın. Denge sağlamak için tutunmak gerekir, hisslerine güvenmek ve ne olursa olsun o ipin üzerinden düşmemek gerekir. Sağlam adımlarla ilerlersek bu yolda yere de çakılmaz insan, göktende düşmez. Ne yaşadığını bilmek ister bazen, karışıklık her insanın harcı olmaz, olamaz o yüzden yarı yolda biter zaten daha ne olup bittiğini anlamadan. Anlamak ve ya bir anlam yüklemek gerekmez bu farklı hisslere, anlamaya çalışırsan bitersin, anlam yüklersen kahrolursun, dengeni kaybettiren en büyük eksenlerden biri de karşıklığa netlik kazandırmak istemek olur.
Düşünmeden, anlamadan, sıkılmadan, yorulmadan, en önemlisi de asla ama asla vazgeçmeden devam etmek gerekir, çünki her şeyin bir mantık çerçevesi içerisinde olması gerekmez. Biz de mantıksız yaşayalım bu dünyayı ne olacak sanki, illa ne olup bittiğini anlamak mı gerek ? Hayır değil, belki de böyle daha iyidir kim bile bilir. Kimse yaşamadan bilemez, kabuklarınızı kırıp, ön yargılarınızdan kurtulup belirsizliğe doğru adım atın. Pişman olursanız bile bunu da yaşamadık demezsiniz, karışıklığın bile güzel tarafları var bunu inanarak ve yaşayarak söylüyorum, net olmayı seven biri olarak söylüyorum. Her hiss ayrı bir güzel, başka bir güzel, çok güzel, pek güzel. Ama bir görseniz nasıl güzel.