Korkulu düşlerle kalktım bir sabah
Dudgımda okuldan kalma bir şarkı
Anlımda deli bir agrı
İcinde boguldugum bin bir soru kafamda

Otobuse bileti olmayan bir yolcu gibi biniyorum
İnsanların cam kırıkları gibi yüzleri kesik
Yürekleri daglı
Gözleri yumul yumul
İşkence gelir onlara gülümsemek

Alışılmış ugultusuyla hep aynı gürültü
Ayrılıgın eş anlamında otobus durakları
Koşup gelse o dar sokaklardan bir kadın
Onu bir sevgi kucaklıgına bogsam

Durdurabilseydim içimdeki bu yanlızlıgı
Demir atsaydım sevgilere
Aglamayı ögrendigim gibi
Ansızın girebilseydim firar eden düşlerle gecene

Gözlerim bir yol cizer otobus koltugunda
Boynum egik kalbim bir buz gibi dagınık
Ve yüzümün bütün masumiyetiyle
Hep seni işlerim gün boyunca yaban ellerde gülüm

Şiir: Ahmet Furuncu