15 Mayıs 2024, 11:44
|
#146
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
Bu dünyanın hengamesi bazen öyle yoruyor ki, bitse de gitsek moduna geçiyorum günlüğüm...
Ve ölünce bizi sonsuzluğun beklediğini, bu dünya hengamesinin biteceğini bilmek, biraz olsun yüreğime su serpiyor.
Bazen diyorum, napıyoruz biz, napıyor bu insanlar?
Herkesin derdi ne?
Neyin kavgası bu?
Bitecek bir ömür için, neyin çekişmesi...
Yoruldum günlüğüm...
Düşünüyorum, sorguluyorum, dönüp kendime bakıyorum, içime bakıyorum.
Ne kazandım, ne kaybettim...
Neler için savaş verdim, değdi mi, değiyor mu?
Keşkelerim, iyi kilerim hepsini ayrı ayrı terazilere koyup tartıyorum.
Yine de ölümün yanında hepsi hiç kalıyor.
Öyle işte günlüğüm.
Hani ömür bir gündür, o da bugündür misali aslında hayat...
Ama bilene...
Ömür hiç bitmeyecekmiş gibi bitmeyen bir kavgaya tutulmuş yaşıyoruz işte.
Tek bildiğim bu kavganın içinden, alnım ak, kalbim temiz çıkabilmek...
Yara bere almamayı çoktan geçtim...
Çünkü hepimizin yüreği zaten yara bere içinde.
|
|
|
|