20 Mayıs 2024, 12:02
|
#147
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
Biliyorum ölümlü dünya.
Ama insan yine de bu anlamsız hayatta, sahip olduklarına değer veriyor, anlamlar yüklüyor.
Yoksa hiçbir şeye değer vermeden, her gün öleceğimizi düşünerek geçer mi ömür?
Eşyalara değer vermiyorum ki ben, o eşyaların barındırdığı anılar benim için onları değerli kılan.
Aslolan yaşanmışlık, anılar...
Benim maddeyle, maddi olanla hiçbir zaman işim olmadı, olmazda...
Manaya, maneviyata bakarım ben.
Yüreğe bakarım, öze bakarım.
Bıraktığı anlama, hissettirdiği değere bakarım.
Sonuç olarak kimse anlamaz seni, bilmez içini; herkes kendinde olanı görür aslında sende.
Öyle işte.
Bunlarda böyle içimden geldi günlük.
|
|
|
|