Ruhum yine mengenede.. Sıkışmışlık hissi esir almış beni.. Elimi kıpırdatasım yok gibi.. Uzun zamandır susuyorum, sustuklarımı dile getirmediğim için yine suçlu ben oluyorum.. Anlamıyorum gerçekten.. Ya bir salın beni.. Ben vazgeçmişim.. affetmişim.. yok saymışım.. Varlığınızı unutmayı yeğlemişim.. Siz de yapın.. Sayın ki girmedim hiç hayatınıza.. Hiç yoktum.. olmadım.. Beni bana bırakın.. Nedir benden istediğiniz hala anlamıyorum..
Güneşime gölge etmeyin, başka ihsan istemiyorum..

İnsanı farklı yapan affettikleri, güçlü yapan sabrettikleri, kendisi yapan da vazgeçtikleridir.