08 Ekim 2024, 10:56
|
#170
|
|
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.
|
Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim
İçimde tarifsiz bir kırgınlık var günlük...
En çokta kendime...
Her şey ne kadar üst üste geldi...
İşlerim, özel ve ailesel koşturmacalarım derken son günlerde hiç tadım tuzum yok.
Ve her şeyin üstesinden tek başına gelmeye çalıştığında, yanında olan, anlayan olmadığında işin biraz daha zor oluyor.
Destekçin olmadığında, gücün kendin olmak zorunda.
Altında kalmadan, tek başıma üstesinden gelmeye çalışıyorum. Hemen hemen geldim de sayılır.
Çoğu gitti azı kaldı...
Kendime inanıyorum. Başarıcam ve, hepsinin üstesinden gelicem...
Gelicem gelmesine de, kalbimdeki kırgınlıklara çare bulamıyorum.
Tüm bu yoğunluklarım bittiğinde, işte o zaman gerçekten yalnız kalmaya ihtiyacım olacak rahat bir oh çekmek için.
Kararlıyım tek başıma kısa bir süre uzaklaşmayı düşünüyorum.
Bu şehirden uzaklaşmak iyi gelecek, tek başıma kısa bir tatil, herkesten uzakta.
Kimsenin seni anlamasını, dinlemesini beklemeden...
İçime yolculuk yapmak istiyorum birazda.
Nereye olur bilmiyorum...
Başıma bir şey gelir korkusu umurumda değil artık...
Sokaklar, kötüler, kötülükler umurumda değil.
Bulacaksa bulsun...
Dualar korur beni...
Ne zaman ruhum daralsa, başım sıkışsa, yalnız kalsam,
Nefessiz kaldığımda, dualar nefesim oldu, güç oldu bana.
Belki de bu yüzden içim yara alsa da dağılmadan ayakta durabiliyorum.
Geçecek hepsi...
Hadi Zeze'm az daha dayan...
Öpüyorum kalbinin yaralarından 
Kendime Tarkan'ın şarkısı gelsin 
|
|
|
|