Canavar & Kuş (2)

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Kuş ve canavar mutlu mesut yaşıyorlarmış kendi hallerinde, Canavar kuş'a iyice alışmış ve artık uçup gitmesini hiç istemiyormuş. Kuş'un da keyfi yerindeymiş canavarın omuzunda tüm kötülüklerden uzak yaşıyormuş, mutlu ve bir o kadar da huzurlu. Bir gün kuş uyurken canavarın omuzundan düşüvermiş, canavar bi bakmış kuş omuzunda değil yerde kıvrılmış uyuyor. Sinirlenmiş canavar sanmışki kuş artık sıkılmış ondan, onunla uyumak istemiyor. Bu sinirle hemen uyandırmış kuşu, neden omuzumdan uçtun demiş, şaşırmış kuş oysa ki oradaydı nasıl olduğunu anlamamış. Kızmış canavar kuşa sinirle kötü şeyler söylemiş, kalbi kırılmış kuşun ama canavarını yine de bırakıp gidememiş, gidemezmiş. Canavar kuşu ağlarken gördüğü zaman hatasını anlamış, kuşun açıklama yapmasına bile izin vermeden ona kızdığı için pişman olmuş. Özür dilemiş kuştan yine omuzuna konmasını istemiş, ama kuş zaten oradaymış, kırılsa bile uçmamış ait olduğu yerden. Canavar yaşadığı pişmanlık sonucu o gün "kediye" dönüşmüş, kuşa karşı her zamankinden daha farklı olup gönlünü almaya çalışılmış. Ve yine eskisi gibi mutlu olmuşlar. Son.