Canım sıkıldı çoraplarımın söküklerini dikiyorum günlüğüm...
Hayatta bu kadar basit olabilseydi ama değil...
Annem hep şey derdi, "Dünya elden gidiyormuş, iğneyle iplik tutmuş" diye... Artık iğneyle iplikte tutamıyor sanki... Gerçi bu söz daha çok tasarrufla alakalı ama iğne demişken araya sıkıştırdım işte...

Çorabımın öncesi ve sonrası... Aslında konu çorap değil... Kalplerin çorap gibi tamir olamaması...





Kalbimizde ki kırıklarıda bu çorap gibi tamir edebilseydik keşke...
Çorap söküğünün tamiri mümkün, dikiyorsun ve eskisinden de sağlam oluyor.

Dikemesen de, atıp yenisini alıyorsun. Çokta zor değil...

Ya kalbimiz? Ne yenisini almak mümkün, ne de tamiri...
Yaralı yaralı ömrünü tamamlıyor işte...

Koca Volkan Konak'ın bile dayanmadı kalbi bu hayatın çilesine...

Neyse Volkan Konak demişken Cerrahpaşa şarkısını da serpiştireyim buraya, öyle noktalayayım satırlarımı...

Herkesun bir derdi var, durur içerisinde, durur içerisinde, oyy...