Herkesin ömründe dönmek ve silmek istediği bir yıl muhakkak vardır...
Keşke silebilsem o yılı...
İçimde ki acısı hiç geçmiyor.
Affetmek isteyip, affedemediklerin...
İşte en büyük yarada o değil mi?
Kendimle kavga ediyorum zaman zaman.
Affet gitsin, ya yine sırtından vururlarsa?
Bilmiyorum...
En çok da buna tutunuyorum; hiçbir şey bilmiyor oluşuma...
Hiçbir şey bilmiyorum çünkü, bildiğimiz ne varsa gerçekten bildiklerimiz mi?
Bildiğinizi zannettiğiniz kaç ezberiniz bozuldu saydınız mı hiç?
Hayat hep bildiğini sandığın yerden sınar seni.
Bu yüzden en çok bilmiyorumun huzuruna sığınanlardanım...
Bilmiyorum, her şeyi bildiğini sananlara da içimden gülüyorum.
Bilgi sonsuz, öğrenmek sonsuz...
Öğreniyoruz işte, her gün yeni bir şeyler öğrendiğimizi zannederek...