Meğer...
Meğer...
Meğer..
Yürürken aniden yoluma çıktı,
Alnıma yazılan kadermiş meğer…
Kaşlarını çattı, boynunu büktü,
O da gizli gizli severmiş meğer…
Koklamaya değer çiçek gibiydi,
Bu bağın açacak en son gülüydü,
Gözleri çok güzel, sevgi doluydu,
Bana gizli gizli bakarmış meğer…
Koşarak gitti de kayboldu gözden,
Mis gibi bir koku yayıldı özden,
Cayar mı bilmem ki verdiği sözden,
Her gün gizli gizli söylermiş meğer…
Pınara eğildi, dokundu dudak,
Al al olmuş yandan bakınca yanak,
O kara gözlere hak mı ağlamak?
Her gün gizli gizli dökermiş meğer…
Oturdu yemyeşil çimen üstüne,
Bir türkü tutturdu kendi kendine,
Soramadım neden, acep derdi ne
Her gün gizli gizli çekermiş meğer…
Çok uğraştım söylemedi adını,
Olur muydu hayatımın kadını?
Feleğin sunduğu aşk şarabını,
Her gün gizli gizli içermiş meğer…
12.06.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara
|