Bu sabah otobüs durağında kedi vardı. Çoğu zaman onu orada görüyorum. Bazen kestiriyor, dinleniyor, arada sevdiriyor kendini, arada kimse ilgisini çekmiyor. Durakta uzanıyor hep öyle. Havalar soğuduğu için, ilgi ve yemek beklediği belli.
Otobüs gelene kadar az ilerde mini bir market vardı, aç bitir salamlardan kapıp verdim kediciğe.

Bir önceki otobüsü kaçırdığım için 15 dk diğerini bekledim. Yoksa ilk otobüse yetişseydim, kediye vakit ayıramazdım belki de. Otobüsü kaçırmam ona vesile oldu.

Otobüsü kaçırdığıma, soğukta beklediğime yakınmak yerine, kediciğin boğazından bu soğukta bi lokma geçmesi, hem içimi ısıttı, hem de çok mutlu etti beni.

Mutlu olmak, çok basit aslında.