Bazen hayat öyle yoruyor ki, bakıyorum napıyoruz diye.
Hep aynı şeyler. Aynı telaş, aynı koşturmaca. Farklı bir şeyler yapsanda, hayat aynı hayat. Ertesi gün rutin yine aynı.
Bu dünya kimseye kalmamış bize mi kalacak.
Arada bir yorulduğum için bitse de gitsek ruh hali sarıyor...
Ve bu ara yine böyle hissediyorum.
Gelecekte, biyolojik, ekonomik savaşlar yüzünden dünyanın sonunun ne olacağı belli değil.
Daha fazla kötü şeylere tanık olmadan bitse mi artık bu çile...