Hep söylerler ya, yok şu olsun, bu olsun diye.
Yeri gelecek tartıştığınız anlar da olacak, elin sıcak sudan soğuk suya da girecek, dara düştüğünüz anlar olacak belki ama önemli olan tüm zorluklara rağmen birbirine destek olmayı bilebilmek. Tartışsanız da o tartışmaları büyütmeden orta yolu bulabilmek, geri dönüşü olmayan ağır laflar etmemek.
Hani derler ya, bıçak yarası çıkar dil yarası çıkmaz diye.
Sevgi ve saygıyla, ön yargısız orta yolu bulabilmek en çok evlilikte aradığım şey. Daha doğrusu huzurlu bir ortam. Anne baba mutlu olursa, çocuklarda mutlu olur. Çocukların sağlam adımlarla geleceğe adım atabilmeleri çok önemli.
Aşkta da, evlilikte de gurur ve ego olmaz. Her şeyden önce zaten kendin, kendi benliğin önemliyse zaten evlenme. Aileni düşünerek adımlar atmayacaksan evlenme. Karşındakinin fikirlerine saygı duymadan sürekli kendi fikirlerini dayatmak, aile birliğini bence en derinden sarsabilecek nedenlerden biri.
Zaten seven insan seni onaylar, fikirlerinin yanında olur ama önemli olan onunda fikrini önemseyerek sevgini belli etmek.
Derdini, kederini gizlememek. Paylaşmak, yeri geldiğinde fedakar olmak, bencil olmamak.
Evliliğin içinde asıl olması gerekenler, bunun dışındaki her şey hallolur.