Alıntı:
Dua ' kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı
Ben hep iyi insan olmaktan vazgeçmemeye çalıştım bugüne kadar, ama artık gerçekten yoruldum. Zaman bana umursamamam gerektiğini de öğretti. Belli bir seviyeden sonra insanlar enayilik zannediyor iyiliği çünkü.
Sonra bir baktım duvarlar örmeye başlamışım etrafıma ve hayatımdaki insanlara. Haa ama yıkıp gelmek isteyenlere de kucak açmışım  |
Şu an bende böyleyim. Çocukluğumdan beri güvendiğim sevdiğim insanları sildim. Yediğimiz içtiğimiz ayrı geçmeyen insanlardı. Sonra bir baktım, benim mutluluğumu değil kendi çıkarlarını düşünüp beni ateşe atabiliyorlar. Ve yine onların istediği yolu yürümedin diye sevgiye bağlayabiliyorlar. Neymiş onları sevdiğim için sözlerinden çıkmam sanmışlar. Oysa bende diyorum ki, beni sevselerdi benim hayatımı etkileyecek bir olayın içine benim adıma karar verip sokmaya çalışmazlardı. Kendilerini haklı sanıyorlar halen.
Sildim hepsini. Şimdi onlara yakın olan kim varsa onlardan da uzak duruyorum. Nereden ne gelir güvenemiyorum.
Bende çok duvarlar ördüm. Ama o duvarları görünmez kılan şeylerde oluyor. Samimiyet gerçekten o duvarları bazen yok ediyor. O duvarları görmüyorsun bazen.
Hep derim hayat değil, zor olan insanlar diye