Alıntı:
Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı
Şu an bende böyleyim. Çocukluğumdan beri güvendiğim sevdiğim insanları sildim. Yediğimiz içtiğimiz ayrı geçmeyen insanlardı. Sonra bir baktım, benim mutluluğumu değil kendi çıkarlarını düşünüp beni ateşe atabiliyorlar. Ve yine onların istediği yolu yürümedin diye sevgiye bağlayabiliyorlar. Neymiş onları sevdiğim için sözlerinden çıkmam sanmışlar. Oysa bende diyorum ki, beni sevselerdi benim hayatımı etkileyecek bir olayın içine benim adıma karar verip sokmaya çalışmazlardı. Kendilerini haklı sanıyorlar halen.
Sildim hepsini. Şimdi onlara yakın olan kim varsa onlardan da uzak duruyorum. Nereden ne gelir güvenemiyorum.
Bende çok duvarlar ördüm. Ama o duvarları görünmez kılan şeylerde oluyor. Samimiyet gerçekten o duvarları bazen yok ediyor. O duvarları görmüyorsun bazen. 
Hep derim hayat değil, zor olan insanlar diye |
Ama şöyle de bir durum var, o kadar masum düşünüyoruz ki bazen bu duvarı neden örmüştüm ben ya diyosun
Biz bu saflıkla çok yaşamayız (Kendi adıma yani)
