yıllar önce yeni yeni aşık olmuşum tam bir leyla geziyorum
lojmandayım o zamanlar evin adresini tam bilmiyorum ama biliyorum normalde, değişik bir özgüven ve leylalık var üstümde
pizza söyleyim dedim. adresi güya verdim. aradan zaman geçti aradı kurye abla nerede bu ev. tarif etmeye çalışıyorum edemiyorum (hiç edemem). hafif de yağmur var galiba. bi market önünden çocuk bulmaya çalıştı en sonunda sizin apartman şu mu dedi (şu an bile hatırlamıyorum) evet o dedim abla buraya şunu (onu hiç hatırlamıyorum) yazmışsın ama dedi. utandım baya kusura bakmayın falan kapattık. bekliyorum gelsin. diyorum kendi kendime arkadaş duşta ben de misafirim yanlış anlamışım kusura bakmayın yabancısıyım buraların deyip geçeyim. çünkü o an o olayın yeryüzünde bir açıklaması yok yani nasıl dalgınlık bu. planı kurunca rahatladım. kapı çaldı, karşımda kurye yanında da kapıcı. işte bruh moment böyle bir andı. o anki utancımı kelimelerle anlatamam. çok alakasız bir apartman ismi söylemişim çocuk bir saat aramış kan ter içinde kalmış. haliyle söyleniyor, kapıcı olduğundan kafamdaki senaryoyu uygulayamıyorum. özür falan dileyip göndermiştim artık. ama ben de leylayım işte, gençlik