İçimde bir sıkıntı var bu günlerde neden bilmiyorum.
İyi gelir belki hem hava alırım diye düşünüp yürüyüş yapmak istedim.
Saat 19.00da evden çıktım.
Amacım 1 saat dolaşıp eve dönmekti.
Çektim esofmanlarımı giydim spor ayakkabılarımı...
Evin yakınlarında başladım turlamaya.
Arkamda da bisiklet süren bi adam var.
Hep aynı yöne gidiyoruz ama tesadüf herhalde diye düşündüm başta.
Paranoya yapma kızım müge anlıyı izleye izleye kafayı yedin herhalde diye düşündüm.
Sonra adamdan mırıltı sesleri duymaya başladım.
Şarkı mı söylüyor acaba diye dikkatli dinledim ama o an duydum dediklerini.
İçindeki pisliği ortaya çıkaran şeyler söylüyor sapık herif.
Yola baktım aksi gibi kimse yok, bi evin kapısını çalsam ne dicem.
Telefona baktım şarjım az, bi aramalık yeter mi diye düşünüyorum.
En sonunda babamı aradım, umarım hemen açar da konusuruz diye düşünüyorum.
3. Çalışta açtı, adama doğru bakıp alo baba nerdesin dedim.
Anında bi ara sokağa girip, gözden kayboldu adam.
Eğer kadınsanız, hava kararınca dışarda gezme hakkınız yok.
Bu nasıl bi adalet?
O kadar öfkeliyim ki bu zihniyete?
Ben gerçekten böyle bir ülkede yaşamak istemiyorum.
Böyle bir çağda yaşamak istemiyorum.