@[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Başın sağ olsun. Kuş hassasiyeti bende de var. Üzüldüm senin adına.

Bende de 2 muhabbet kuşu var.
İlk muhabbet kuşum konuşuyordu ama annemin omzundaymış fark etmemiş, balkona çıktığında da uçup gitmişti. Günlerce aradım. Sesini ilk zamanlar duydum sanki hep. Sonradan daha duyamadım. Zaten çok fazla dışarıda yaşama şansları yok.

Dişi kuşun yanına tekrardan aldık, tekrar iki tane oldular. Dişi olan şu an 9 yaşında falan. Ama artık uçamamaya başladı ve sırt kısmında, tüylerinin arasını kanatmış. Ne çıkmışsa, koparmış, sürekli kanatıyor ve kafası kan oluyor. Buralarda muhabbet kuşundan anlayan veteriner de yok. Götürsem hareketli kuşu öldürmelerinden korkuyorum. Tabi bu şekilde kan kaybı yaşar mı onu da düşünüyorum. Üniversite de çok uzakta veterinerlik fakültesi. Ve orası ilaç bulur mu bilmiyorum.
Yaşlandı da, yavaş yavaş kendini inzivaya çekme moduna geçiyor.
Bizde üzüleceğiz muhtemelen. Çok alıştık.
Erkek olan da 7 senedir bizimle. Ama o da bu sene çok hastalandı. Bir astım falan oldu ilaçlar falan iyileştirdik. Bir ara acayip ishaldi, pirinç lapasıyla iyileştirdim kuşu. Yemeden içmeden kesilmişti.
Pirinci yiyordu ama.
İshal durumunda muhakkak zorla da olsa su içirmek ve yedirmek önemli. Bir de çok fazla ilgi ve sevgi bekliyorlar. Streste en büyük düşmanları.

Ben zaten bu kuşlardan sonra daha kuş falan beslemem sanırım. Çünkü ölüm halinde gerçekten en yakınını kaybetmiş kadar üzülüyorsun.