Çocukken bahçeli evde oturuyorduk. İki katlıydı, biz giriş katta oturuyorduk.
Fare girmişti eve tabi hep birlikte tutmaya çalışıyoruz, farenin tüm girişlerini kapatmışız.
Bana oyun gibi gelmişti ben nasıl gülüyorum, nasıl gülüyorum. Fareden korkum olmadı hiç.
Hatta fare abimin ayaklarına dolandı bir anda, abim tabi bastı çığlığı, abim önce bir ayağını kaldırıyor, sonra bir ayağını, ikiside birbirinden korkuyor tabi.
Fare abimden, abim fareden kurtulayım derken en sonunda abim farenin üstüne bastımı.
Çok komikti ya, hiç unutmam
Sonuç olarak korkmam. Ben karşılaşınca gülmüştüm
Ben haşereleri hiç sevmem