Günün Şiiri

" bütün pencerelerde bekleyen benim,
ve
o çalmayan bütün telefonlarda
aylardır konuşan da.
kabul.
bir kez daha yolda karşılaşalım
onunla da avunacağım.
adımı sesince duymaktan vazgeçtim,
sesini duysam, susacağım.
`yel esiyor ama
değirmen dönmüyor.
kuraklık bu,
adın ekmeğe dönüşmüyor...` "

turgut uyar

kaygusuz, deli bir kuştum
senin dalına kondum hey!
yüksek yerlerde uçmuştum,
ayak ucuna indim hey!

denizler gibi derindim,
gözlerine sığ göründüm.
karlı dağlardan serindim,
sana sokuldum, yandım hey!

tükenmez mihnetler çektim,
kanlı gözyaşları döktüm,
akıllılara örnektim,
divânelere döndüm hey!

âşıklar san ne yapsın?
dudaklar nereni öpsün?
sen bir acayip şarapsın,
daha içmeden kandım hey!

yâdını düşürmez dilim,
sana ulaşır her yolum;
kirli, günahkâr bir kulum,
yüzüne bakıp yundum hey!



sabahattin ali - hey

Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz dedi Hikmet.
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne,
kapkara haykıran puntolarla,
bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira.
"Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz dedi Hikmet.
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz,
ben yurt hainiyim, ben vatan hainiyim.
Vatan çiftliklerinizse,
kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan,
vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan,
vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın,
fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan,
vatan tırnaklarıysa ağalarınızın,
vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa,
ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan,
vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası,
Amerikan donanması, topuysa,
vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan,
ben vatan hainiyim.
Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla:
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.

anne ben geldim, üstüm başım
uzak yolların tozlarıyla perişan
çoktan paralandı ördüğün kazak
üzerinde yeşil nakışlar olan

anne ben geldim, yoruldum artık
her yolağzında kendime rastlamaktan
hep acılı, sarhoş ve sarsak
şiirler çırpıştıran bi adam

kurumuş kuyunun suyu, incirin
sütü çoktan çekilmiş
bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi
ayrık otları, dikenler bürümüş

kapıdaki çıngırak kararmış nemden
atnalı ve sarmısak duruyor ama
oğlum, mektup yaz diyen
sesin hala kulaklarımda

anne ben geldim, ağdaki balık
bardaktaki su kadar umarsızım
dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
anne ben geldim, oğlun, hayırsızın..

ahmet erhan

“çocukların uçurtmalarına benziyorsun
biliyor musun..
rüzgârı hiç dinmeyen bir mavilikte;
güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün..
ve ben çok aşağılarda
katı ülkesinde toprağın
tutulmuş heyecanına
titreyerek izliyorum süzülüşünü..
bir hazin hızla uzaklaşıyor her şey...”

şükrü erbaş

içimdeki piç
beni bırakma hiç

bir evimiz olmalı denize yakın
bahçesinde kırmızı güller açmalı
deniz görünmeli her penceresinden
martı çığlığından dalga sesinden
uyku girmemeli gözlerimize..

gemiler geçmeli uzaklardan
içmeliyiz zamanları seninle
en eşsiz gecelerden
en mutlu şafaklardan
dalgalar kıyılarımızı dövmeli durmadan..

kumlar sıcaklığınla yanmalı
her sabah güneşin doğduğu yer
boyanmalı gözlerinin rengine..

bahçede çiçekler seninle uyanmalı
sevinmeli bir bir el sürdüğün eşyalar
seninle her şey en güzel olmalı
yaşamak kadar
sevmek kadar...


ümit yaşar oğuzcan

içimdeki piç
beni bırakma hiç

...
bir hayli kırıldım,
her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
canıma batan her halin felç gibi indi bedenime,
gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım!
aslında ne sana, ne olanlara…
kendime kırgınım…
maziye hiç değil, an’a kırgınım.
...

içimdeki piç
beni bırakma hiç

sanmıştık ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki
tek kişilik bir yalnızlığa bile
rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp
kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen
sanki ateşten bir tebessüm
zehir zemberek aşkımız

attila ilhan

içimdeki piç
beni bırakma hiç

yaşanmamış hatıralar bilirim
büyülü sonbahar akşamlarından
bulutlar üstünde su kenarında
yalnız hayal edilen hatıralar
işte; en ürpertici nağmelerle
bizim şarkımızı söyleyen rüzgar
sen dudağında gülümsemelerle
ben gözyaşlarımla, bu alemdeyim
fakat yine biz bize, başbaşayız
duymasan düşünmesen de; unutma
bir daha bu anı yaşayamayız...

ümit yaşar oğuzcan - yaşanmamış hatıralar

içimdeki piç
beni bırakma hiç

bitti her şey bitti
ne kadar dövseniz
ağlatamazsınız bizi
uyandıramazsınız
güldüremezsiniz
biz bir kere öldük
ne yapsanız
bir daha öldüremezsiniz.

ümit yaşar oğuzcan - ölümsüz şiiri...

içimdeki piç
beni bırakma hiç