Challenger Uzay Mekiği Kazası Hakkında Bilmediğiniz 5 Şey

Challenger Uzay Mekiği, 28 Ocak 1986’da Cape Canaveral, Florida’dan fırlatıldıktan yaklaşık 73 saniye sonra patladı ve gemideki yedi astronotun tamamı hayatını kaybetti.

1. Challenger Aslında Patlamadı
Uzay mekiği, kalkıştan sadece 73 saniye sonra, yaklaşık 14.000 metre yükseklikte bir ateş bulutunun içinde kaldı. İlk bakışta bir patlama gibi görünüyordu, medya da bunu bir patlama olarak nitelendirdi, hatta NASA yetkilileri ilk başlarda yanlışlıkla bir patlama olarak tanımladı. Ancak daha sonraki araştırmalar, aslında kavramı genel olarak anlama şeklimizde herhangi bir patlama veya patlama olmadığını gösterdi. Mekiğin sağ katı yakıtlı roket güçlendiricisinde bulunan ve kalkış sırasında yakıt deposundan sızıntıları önlemek için tasarlanmış contalar, soğuk hava sebebiyle zayıfladı ve işlevlerini yerine getiremediler. Zayıflayan contalardan sıcak gaz akmaya başladı. Yakıt deposu içine çöktü ve parçalandı. Sonuçta ortaya çıkan sıvı oksijen ve hidrojen seli, birçokları tarafından bir patlama olduğuna inanılan devasa ateş topunu yarattı.





2. Mekikteki Astronotlar Kaza Anında Ölmedi
Yakıt deposunun çökmesinden sonra, Challenger anlık olarak bozulmadan kaldı ve yukarı doğru hareket etmeye devam etti. Bununla birlikte, yakıt deposu ve altındaki güçlendiriciler olmadan, güçlü aerodinamik kuvvetler kısa sürede parçaları ayırdı. Mürettebat kabini de dahil olmak üzere parçalar, gökyüzünden Atlantik Okyanusu’na düşmeden önce 20.000 metre yüksekliğe ulaştı. Muhtemelen Challenger’ın mürettebatı, mekiğin ilk dağılmasından sağ kurtuldu, ancak kabin basıncındaki kayıp nedeniyle bilinçlerini kaybettiler ve muhtemelen oksijen yetersizliğinden dolayı o an öldüler. Ancak mekiğin dağılmasından tam 2 dakika 45 saniye sonra kabin su yüzeyine saatte 320km’nin üzerinde hız ile çarptı ve mürettebattan herhangi birinin düşüşün son birkaç saniyesinde bilincini yeniden kazanmış olup olamayacağı bilinmiyor.




STS-51L mürettebat üyeleri: arka sırada soldan sağa: Görev Uzmanı, Ellison Onizuka, Uzayda Öğretmen Katılımcısı Sharon Christa McAuliffe, Yük Uzmanı, Greg Jarvis ve Görev Uzmanı, Judy Resnik. Ön sırada soldan sağa: Pilot Mike Smith, Komutan, Dick Scobee ve Görev Uzmanı Ron McNair.


3. Oldukça Az Kişi Challenger Felaketini Televizyonda Canlı Yayında Gördü
30 yıllık trajedi hakkındaki popüler görüş, Challenger’ın korkunç kaderini televizyonda canlı olarak izleyen milyonlarca insanın olduğunu iddia etse de, çoğu insan gerçek olayın kaset tekrarlarını izledi. Mekik parçalandığında fırlatmayı yayınlayan büyük kanalların yayınları kesildi ve trajedi çoğu insanın okulda veya işte olduğu bir zamanda Salı günü Doğu Zaman Dilimi (Eastern Time Zone) ile 11: 39’da meydana geldi. CNN lansmanı bütünüyle canlı yayınladı, ancak kablolu yayın haberleri o zamanlar nispeten yeni bir olguydu ve az insanın uydu anteni vardı. Genel halk canlı izlemiyor olsa da, NASA, mürettebatta bulunan öğretmen astronot Christa McAuliffe görevdeki rolü nedeniyle birçok okula canlı izleyebilmeleri için uydu yayını sistemi kurmuştu ve okulda izleyen çocukların çoğu, felaketi çocukluklarının önemli bir anı olarak hatırlıyor.

4. Trajedinin Ardından Bazıları, ABD Başkanı Ronald Reagan’ın NASA’yı, 28 Ocak’ta Daha Sonra Yapılması Planlanan Birliğin Durumu (State of the Union) İçin Mekiği Zamanında Fırlatmaya Zorladığını Öne Sürdü
Birliğin Durumu (İngilizce: State of the Union), Amerika Birleşik Devletleri başkanı tarafından görev süresinin ilk yılı dışında ABD Kongresi’nin ortak oturumunda yapılan bir konuşmadır. Birliğin Durumu yalnızca ulusun durumuyla ilgili değil, aynı zamanda başkanın yasama gündemini ve ulusal öncelikleri tanımlamasına da olanak tanımaktadır.

Görünüşe göre NASA yetkilileri, kısmen önceki uzay mekiği Columbia’yı yere geri getirme zorlukları nedeniyle tekrarlanan gecikmelerden sonra Challenger’ın görevini devam ettirmek için yoğun bir baskı hissettiler. Ancak, mekiği veya astronotlarını bir şekilde Birliğin Durumu ile bir şekilde doğrudan bağlamak için yukarıdan, özellikle Başkan Reagan’ın Beyaz Saray’dan baskı uygulandığına dair söylentiler, politik olarak ortaya çıkmış ve herhangi bir doğrudan kanıta dayanmıyor gibi görünüyor.

Trajedinin ardından Reagan, millete yıllık mesajını erteledi ve bunun yerine millete Challenger hakkında seslendi. Başkanlığının en iyi konuşmalarından biri olarak kabul edilen 650 kelimelik konuşma, II.Dünya Savaşı’nda Kanada Kraliyet Hava Kuvvetleri için uçarken öldürülen Amerikalı pilot John McGee Jr.’ın “Yüksek Uçuş (High Flight)” adlı şiirinden etkileyici bir alıntıyla sona erdi.

Challenger astronotlarına Reagan şunları söyledi: “Bu sabah onları son kez gördüğümüz anı, uzay yolculuğuna hazırlanışlarını ve bize el sallamalarını asla unutmayacağız. Astronotlar dünyadan ayrılıp Tanrı’ya kavuştu.”






5. Challenger Felaketinden On Yıldan Fazla Bir Süre Sonra, Uzay Aracından İki Büyük Parça Yerel Bir Plajda Karaya Çıktı
Mekik trajedisinin olduğu gün, kurtarma operasyonları sırasında Challenger’dan geriye kalan yüzlerce kilo metal buldu. Ancak Mart 1986’da, mürettebat kabininin enkazına ulaşıldı ve astronotların bedenlerinin kalıntıları bulundu. Mekiğin tüm önemli parçalarını, NASA 1986’da bulmuş olsada, uzay aracının çoğu Atlantik Okyanusu’nda kaldı. On yıl sonra, Challenger’ın iki büyük parçası, Cape Canaveral’daki Kennedy Uzay Merkezi’nin 20 mil güneyinde bulunan Cocoa Beach’te felaketin anıları yeniden su yüzüne çıktı.