Boşanmak İsteyen Kadın
 

Çok fakir, fakat saliha bir hanım, gayet zengin
ve pek müreffeh bir hayata sahip bir kimse ile
evlenir.
Kocası, gayet sıcak bir yaz gecesi uyanır ve
hanımına çok susadığını söyleyerek kendisine
bir bardak su vermesini rica eder.
Kadın kalkar, odadaki bir bardak suyu hem az,
hem de ılık bulur. Kocamı böyle gece
yarısından sonra uyandıracak kadar ağır olan
susuzluğunu, bu su kesmez diye düşünerek
konağın en alt katındaki mermer küpten bir
sürahi su alıp kocasına gelir.
Ancak kocasının o sırada tekrar uykuya dalmış
olduğunu görüp bekler. Bu yüksek irfanlı
hanımefendi, beyini uyandırmaksızın
başucunda beklemeye başlar.
Epeyce bir zaman sonra kocası uyanıp sorar:
"Niçin öyle başımda bekliyorsun?" İrfan ehli bu
hanımefendi, kocasına şu cevabı verir: "Su
istediniz. Odadaki su hararetinizi kesmez diye
aşağıdaki küpten getirdim. Ancak ben
getirinceye kadar uyuya kalmışsınız. Olur ki
büyük bir huzurdasınız, belki de bir mana
âlemindesinizdir diyerek tekrar rahatsız etmek
istemedim ve uyanmanızı bekledim"
Adam eşinin bu inceliği karşısında çok
mahcup olur. Bir an derin düşünceye dalar ve:
"Hanım, senin ismet ve iffet örneği, edeb ve
vefa timsali bir insan olduğunu bilirdim. Fakat
bu derecede yüksek bir olgunluğa sahip
olduğunun farkında değildim. Bu yüzden beni
affetmeni rica ederim.
Sonra da benim sana yapabilceğim ne gibi bir
arzun varsa onu da istemeni ayrıca istirham
ederim." der. Kadın: "Teşekkür ederim; ama
isteğim hususunda ısrar etmemenizi niyaz
ederim." der.
Adam ısrar eder. Bunun üzerine kadın:
"Madem ki ısrar ettiniz; o halde sizden bir
dileğim var, o da beni boşamanızdır"
Bu isteği öğrenen adam beyninden vurulmuşa
döner ve:
"Bu nasıl bir istek? Ben senin gibi bir
hanımdan nasıl ve niçin ayrılabilirim?"
Kadın: "Siz ısrar ettiniz ve and da verdiniz. Ne
yapayım benim arzum da bu" Adam: "Benim
senden ayrılmam çok ağır ve dayanılmaz bir
şeydir. Fakat senin gibi saygıdeğer bir hanımın
arzusunu da herşeye rağmen yerine getirmek
isterim."
Aradan geçen saatlere rağmen adam kendine
gelemez. Kadın da isteğini geri almaz.
Düşerler mahkemenin yoluna. Adam hem
yürüyor hem de "Böyle bir hayat arkadaşımdan
nasıl ayrılacağım?" diye derin ve hüzünlü
düşüncelere dalar.
İşte bu dalgınlıkla, adeta bastığı yeri görmeden
yürüyen adam, birden dengesini kaybedip
düşüverir. Düşmesiyle birlikte de kolunu kırar
ve "Allah!" diye bağırır.
Çevreden yetişenler adama yardım ederler;
biraz sonra kadın, kocasına: "Buyurun evimize
dönelim, boşanmaktan vazgeçtim" der.
Adamcağız duyduklarına inanamaz. Kolunun
ağrısını bile unutur. Büyük bir sevinçle eve
dönerler. Ancak bu durumun hikmetini
sormadan da edemez.
Kadın önce niçin ayrılmak istediğini, sonra da
neden vazgeçtiğini şöyle açıklar:
"Ben sizinle üç senedir evliyim. Siz, bu üç yıl
içinde çok müreffeh çok rahat yaşadınız. Tek
bir gün başım ağrıyor, bile demediniz.
Servetiniz daima arttı. Gittikçe dünyaya
daldınız. Oysa ki böylesine bir dünyalık, yalnız
Cenab-ı Hakk'ın merhamet nazarından
kovulmuş olan Firavun'da olmuştur..
Kendi kendime düşündüm; Firavun emsali bir
eş ile nasıl bütün bir ömür yaşayacağım? Bu
durum benim için bir elemdi. Onun için
boşanmak istedim.
Ne zaman ki gayet acı bir şekilde düştünüz ve
can acısıyla, "Allah!" diye feryat ettiniz, işte o
an anladım ki Hak Teala sizden merhamet
nazarını henüz kaldırmamış.
Bundan dolayı da boşanma sebebimiz ortadan
kalkmıştır. Bundan sonra sizden, düşkünlere
yardım etmenizi, sadaka ve infakı çoğaltmanızı
ve en mühimi de kırık kalb satın almanızı
istiyorum ki onun müşterisi de
ancak Allah'tır."