ForumAdası Genel Sohbet

[Dua ']

Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Biz kendi kendimizi ayağa kaldıramadığımız sürece, hiçbir tedavi bizi iyileştiremez.
Benim şu an rutin hayat sıkıntıları dışında bir sıkıntım yok. Zamanın da çok kırıldım, incindim. Arada hatırlıyor muyum hatırlıyorum ama bugün ki bizi oluşturan da onlar değil mi?
Bazen içim çok daralır, şöyle yüksek ses müziği takarım kulağıma, ağlarım öyle hafiflerim ki. En iyi psikiyatristlerden daha iyi tedavi ediyor.

Mesela ben de ağlarken kahve içtiğimi biliyorum
Bende ayrı değişiğim

Ben de yakın zamanda çok büyük bir felaket yaşadım, hala daha şokundan çıkamadım. Bazen çok çıkmaza düşüyorum. Yaşamak bile anlamsız geliyor, ama hayata bağlayan sebeplerden dolayı elim kolum bağlı
Hayat bazen çok ağır darbeler vurur. Bu kadar güçlü olmasaydım diyorum şu sıralar

[Zeze]

Dua ' kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Ben de yakın zamanda çok büyük bir felaket yaşadım, hala daha şokundan çıkamadım. Bazen çok çıkmaza düşüyorum. Yaşamak bile anlamsız geliyor, ama hayata bağlayan sebeplerden dolayı elim kolum bağlı
Hayat bazen çok ağır darbeler vurur. Bu kadar güçlü olmasaydım diyorum şu sıralar

Öyle deme güçsüz olmak insanı daha çok çıkmaza sokar.
Buradan baktığım da aklı başında, aklı selim düşünebilen birisin. Güçlü olmasaydın eğer aklı selim düşünemezdin hatta şu cümleleri kurabiliyor olmazdın bence.
Hep iyi ol
Hayat hep güzel insanlar çıkarsın karşına, güzel günlerin olsun hep

[Dua ']

Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Öyle deme güçsüz olmak insanı daha çok çıkmaza sokar.
Buradan baktığım da aklı başında, aklı selim düşünebilen birisin. Güçlü olmasaydın eğer aklı selim düşünemezdin hatta şu cümleleri kurabiliyor olmazdın bence.
Hep iyi ol
Hayat hep güzel insanlar çıkarsın karşına, güzel günlerin olsun hep

Bazen herşeyin normal gittiğini sanarken öyle bir kaosun içinde düşüyorsun ki noluyor ya nasıl bir olayın göbeğine düşebildim diyorsun
Allah hep iyi günler nasip etsin.

Ben kötü biri değilim bunları neden yaşıyorum diye isyan etmek yerine şükretmeyi tercih ediyorum. Vardır kurban olduğumun bi bildiği

[Zeze]

Dua ' kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Bazen herşeyin normal gittiğini sanarken öyle bir kaosun içinde düşüyorsun ki noluyor ya nasıl bir olayın göbeğine düşebildim diyorsun
Allah hep iyi günler nasip etsin.

Ben kötü biri değilim bunları neden yaşıyorum diye isyan etmek yerine şükretmeyi tercih ediyorum. Vardır kurban olduğumun bi bildiği

Aslında mutsuzluklar yetinmeyi bilmemekten ileri geliyor. Baktığımızda belki kendimize göre öyle çok aşırı mükemmel hayatlarımız yok. Daha iyisiyle kıyaslarız hep. Ama mutlulukta biraz sahip olduğun değerlerin kıymetini bilmekten geçiyor.

Şu an baktığımda herkesin her şeyi var ve bir doyumsuzluk söz konusu. Ve günümüzde artık bu durum çığrından çıktı.

Farklı bir konuya geçicem ama...
Eskiden de vardı tüketim mesela fakat ben pandeminin dünyanın şartlarını ve insanların yaşam koşullarını çok değiştirdiğini düşünüyorum.

Pandemi de evde kalmak, insanları psikolojik olarak yemeye odakladı. Ve gereksiz ilaç ve vitamin alımları vs. İnsanların kimyası da bozuldu.

Bizden sonrakilerin Allah yardımcısı olsun diyorum ben. Biz yine iyi kötü bir şekilde büyüdük. Doğan çocuklar bile doyumsuzluğun içine büyüyor. Anneler sanki çocuk eksik kalacakmış gibi her şeyi alıyorlar. Çocukken benim konuşan bebeğim olmadı da eksik mi kaldım. Aksine sokaklarda büyüdüğüm için mutluyum.

Bu yüzden ne yaşarsam yaşayayım, üzüldüğüm anlar olsa da, halime isyan etmeye utanıyorum açıkçası

[Dua ']

Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Aslında mutsuzluklar yetinmeyi bilmemekten ileri geliyor. Baktığımızda belki kendimize göre öyle çok aşırı mükemmel hayatlarımız yok. Daha iyisiyle kıyaslarız hep. Ama mutlulukta biraz sahip olduğun değerlerin kıymetini bilmekten geçiyor.

Şu an baktığımda herkesin her şeyi var ve bir doyumsuzluk söz konusu. Ve günümüzde artık bu durum çığrından çıktı.

Farklı bir konuya geçicem ama...
Eskiden de vardı tüketim mesela fakat ben pandeminin dünyanın şartlarını ve insanların yaşam koşullarını çok değiştirdiğini düşünüyorum.

Pandemi de evde kalmak, insanları psikolojik olarak yemeye odakladı. Ve gereksiz ilaç ve vitamin alımları vs. İnsanların kimyası da bozuldu.

Bizden sonrakilerin Allah yardımcısı olsun diyorum ben. Biz yine iyi kötü bir şekilde büyüdük. Doğan çocuklar bile doyumsuzluğun içine büyüyor. Anneler sanki çocuk eksik kalacakmış gibi her şeyi alıyorlar. Çocukken benim konuşan bebeğim olmadı da eksik mi kaldım. Aksine sokaklarda büyüdüğüm için mutluyum.

Bu yüzden ne yaşarsam yaşayayım, üzüldüğüm anlar olsa da, halime isyan etmeye utanıyorum açıkçası

Evet, çok haklısın. Bilmiyorum biz de ebeveyn olsak belki bu şekilde düşüneceğiz, hiçbirşeyleri eksik olmayacak. Geçen bi arkadaşımla konuşurken söyledim şimdi de aklıma geldi. Bütün insanların "özellikle pandemiden sonra" kontrollü bir şekilde psikolog muayenesinden geçmeli. Ne bilim bi kbb, dahiliye, ortapediye gidilir gibi tüm insanların belli süreler içinde psikilojilerine baktırmaları gerek. Misal yeni ehliyet alanlar, veya okula başlayanlar, evlenenler, boşananlar, çocuğu olanlar, 40 yaş üstü falan, liste böyle uzar gider

[Zeze]

Dua ' kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Evet, çok haklısın. Bilmiyorum biz de ebeveyn olsak belki bu şekilde düşüneceğiz, hiçbirşeyleri eksik olmayacak. Geçen bi arkadaşımla konuşurken söyledim şimdi de aklıma geldi. Bütün insanların "özellikle pandemiden sonra" kontrollü bir şekilde psikolog muayenesinden geçmeli. Ne bilim bi kbb, dahiliye, ortapediye gidilir gibi tüm insanların belli süreler içinde psikilojilerine baktırmaları gerek. Misal yeni ehliyet alanlar, veya okula başlayanlar, evlenenler, boşananlar, çocuğu olanlar, 40 yaş üstü falan, liste böyle uzar gider

Belki çocuğum olmadığı için böyle konuşmak kolay geliyor bana bilmiyorum. Ama niyetim sevgileri tam olsun, diğer maddi şeyleri eksik olsun kafasında.
Aslında çocukların ne paraya, ne oyuncağa ihtiyaçları var, anne babalarının zamanına ihtiyaçları var. Anne-babalar çalışınca çocuklara zaman ayıramayınca hiçbir şeylerini eksik etmemek istiyor. Ama eksik olan aslında anne-babanın varlığı. Şu an böyle düşünüyorum umarım bende zaman ayırabilirim çocuklarım olduğunda, elimden geldiğinin fazlasını yapmaya çalışıcam bu konuda.

Söylediklerinde çok haklısın, psikolojik tedavi şart. Pandemi cidden bizi bozdu. Covidin tehdidi ayrı, evde alışılan o home office çalışma şartlarının, hareketsiz yaşam tarzının bıraktığı sağlık tehdidi ayrı, bir de psikolojik etkisi ayrı.

Böyle işte valla işimiz zor

[Dua ']

Zeze kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Belki çocuğum olmadığı için böyle konuşmak kolay geliyor bana bilmiyorum. Ama niyetim sevgileri tam olsun, diğer maddi şeyleri eksik olsun kafasında.
Aslında çocukların ne paraya, ne oyuncağa ihtiyaçları var, anne babalarının zamanına ihtiyaçları var. Anne-babalar çalışınca çocuklara zaman ayıramayınca hiçbir şeylerini eksik etmemek istiyor. Ama eksik olan aslında anne-babanın varlığı. Şu an böyle düşünüyorum umarım bende zaman ayırabilirim çocuklarım olduğunda, elimden geldiğinin fazlasını yapmaya çalışıcam bu konuda.

Söylediklerinde çok haklısın, psikolojik tedavi şart. Pandemi cidden bizi bozdu. Covidin tehdidi ayrı, evde alışılan o home office çalışma şartlarının, hareketsiz yaşam tarzının bıraktığı sağlık tehdidi ayrı, bir de psikolojik etkisi ayrı.

Böyle işte valla işimiz zor

Kesinlikle aynı düşüncedeyim, bende 16 yaşımdan (lise bittiğinden) beri çalışıyorum. Prim sürem doldu o derece
Şimdi de istiyorum ki bir çocuğum olunca herşeyi arkamda bırakıp kendi sevgimle, emeğimle büyüteyim.
Ama gel gör ki işi bıraksam herşeyden eksik kalacağız belki.
Hangisi doğru bilmiyorum.

Hayırlısı ile nasip olsun da görelim artık