Ölüm Haberini Ölenin Yakınına Vermek

[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!]

Her açıdan kahreden bir durum.Hele ki deprem sonrası yüzbinlere bu kötü haberi vermek gerekiyor.

Ben veremem ya o haberi

Aşamadıgım Her Şey Koca Bir Dağ Olmuş İçimde

...

Bende öyle diyordum ama babamın ölüm haberini anneme vermek zorunda kaldım. Çok zor oldu, o günü, o anı hatırladıkça hâlâ boğazım düğümlenir.

Depremde ölenlerin yakınlarına bu haberi vermek ne kadar zordur bir anne babaya evladın öldü demek ya da evlada anne baban öldü demek çok zor.

[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!]

Düşününce bile kötü oluyorum...

Çok çok zordur eminim ben bir olay karşısında telefonda dahi konuşamıyorum öyle bir durumda ne yaparım bilemem

Aşamadıgım Her Şey Koca Bir Dağ Olmuş İçimde

...

Hiç ölüm haberi almadım, yaşlı gözlerden anladım. Belki de öleceğini bildiğimiz hastanın yanında olduğumuzdan; umudunun tükenmesine kendimizi alıştırıyorduk.

Deprem de hayatını kaybedenler, son nefesine kadar yakınlarının yanında olmadığı için öldüğüne de inanmak istemiyorlar; bir mucizeye tutunup yaşadıklarını umut ediyorlar; o yüzden bu haberi vermek ve duymak daha zor geliyor.

Sevdiklerimiz söz konusu olunca kabul etmek çok zor. Zaman zaman düşündükçe içimi huzursuzluk kaplıyor.

Nothing to lose. But so much to gain. A little danger. It goes without saying. But what do you care. you're gonna go In the end. Gate open to heaven. Is ready and waytnig. or straight down to hell. Can go there as well.

Babam kalp ameliyatından çıktıktan bir kaç gün sonra daha hastanedeyken, vefat eden babaannemin haberini vermiştim.
Herkesten de fırça yemiştim, hatta anneme söyledi diye kızıyorlardı, kızmalarını engelledim, benim söylediğimi söylemiştim akrabalara. Doktorlar bile söylemeyin demişti. Bazı durumlarda kimseyi dinlemem, isteyen buna dik kafalılık desin, ben mantıklı düşünmek diyorum.

Çünkü insanlar kendilerini düşünüyor, bende babamı. Çünkü babanızı biraz tanıyorsanız tepkisinin ne şekilde olacağını tahmin edersiniz. Taburcu olup evde öğrendiğinde, niye söylemediniz diye sinirlenip dikişlerini patlatsa ne yapacağız diye annemi ikna ettim. Hastanede emin ellerdeyken söyledim. Cenazesine gitmek istedi, doktorlar konuştu, yatıştırdı. Sorun kalmadı.
En azından cenazeye katılamasa da telefonla kardeşlerini arayıp bilgi aldı.

Bende zamanında öğrenmek isterdim, yaşanacak bir acı varsa o da zamanında yaşanmalı.

bundan 4-5 sene önce motorla kaza yapan bir gencin telefonu bendeydi annesi aramıştı. çocuğun çok önemli birşeyi yoktu ama konuşacak halde değildi. arayan ailesine ben söylemiştim. karşıdan gelen tepki acayip kötüydü. ölümü düşünemiyorum bile

O kadar kötü ki, babamın haberini babanneme vermek zorunda kaldım.

Babamm dedim o anladı zaten.