Koala Nasıl Bir Hayvandır? Hakkında Bilgiler

Avustralya dendiğinde hemen herkesin aklına, karnındaki kesesinden başını uzatmış yavrusuyla birlikte zıpzıp zıplayan kangurular gelir. Koala da kanguru gibi bir keselidir; ama eskiden insanlar bunların bir ayı türü olduğunu düşünüyordu. Gerçekten de, eski kaynaklara bakarsanız, koala yerine “koala ayısı” adıyla karşılaşabilirsiniz. Koalalar gerçekten küçük, sevimli bir ayıya benzerler. Ama onlardan çok farklı olup, bir keseli türüdür. Başka bir deyişle, yavruların erken doğup, (yani daha bir ceninken) annesinin kesesine yerleştiğini söyleyebiliriz.

Anne koalanın gebelik süresi 35 gün kadardır. Bu dönem sonunda doğan yavru 2 cm boyunda ve 5 gram ağırlığındadır. Tüysüz ve gözleri kapalı olan yavru hiç yardımsız annesinin arkaya açılan kesesine tırmanır. Keseye tırmanır tırmanmaz annenin meme ucuna yapışır. Ama daha çok küçük olduğundan anne sütü emem” Onun yerine anne koala, süt bezlerinden sütü yavrunun ağzına kendisi akıtır. Yavru, tüyleri ve ileride tırmanmak için kullanacakları kolları gelişene kadar kesen içinde kalır. Bu olgunlaşma süreci 5 ay kadardır. Yavru bu süre sonunda yeniden doğar! Bir yaşına gelene değin artık güçlenen kollarıyla tutunarak annesinin sırtında yaşar. Bir koalanın tam olarak büyümesi için üç yıl geçmesi gerekir.



Bu üç yıl sonunda kendi başına yaşayabilecek duruma gelen koala, okaliptüs yapraklarıyla beslenir. Koalaların yaşadıkları bölgede 600 çeşit okaliptüs ağacı vardır. Fakat koalaların yalnızca 120 ayrı tür okaliptüsten hoşlandıkları biliniyor. Okaliptüs ağacı onların hem yiyecekleri hem de evleridir. Gerçekten gerekmedikçe yere hiç inmezler. Aslında sadece bir ağaçtan ötekine taşınmak için yere basarlar. Hemen hemen hiç su içmezler. Gündüzleri çoğunlukla uyurlar. Okaliptüslerin dallarındaki çatallar da onlar için dünyanın en güzel yataklarıdır. Koala günde 18 saat uyur. Çok uyuması onun tembel bir hayvan olduğu izlenimi veriyor olsa da, bu durum yalnızca onun beslenme alışkanlığından kaynaklanıyor. Yedikleri yapraklardan sağladıkları enerji, koalaların bir ağaçtan diğerine gitmeleri için ancak yeterli oluyor. Yapraklardaki enerji sindirim sistemindeki mikropların bunları parçalamaları sayesinde elde edilir. Böyle bir ortak yaşam hem mikropların hem de koalanın işine yarar. Yine de yavru koalaların, tıpkı öteki memelilerin yavruları gibi, yeterince hareketli ve oyuncu olduklarını söyleyebiliriz.

Yemek ve uyumaktan başka işleri olmayan koalalar şimdi yasalarla korunuyorlar. Bu yasalar sayesinde koala avı artık yasak. 1860 ve 1920 yılları arasında kürkleri için avlanılan koalaların sayıları çok azalmıştır. Öyleki 1927’de 600 000 koala kürkünün Avustralya’dan dışarı çıkarılmış olması bir zamanlar ne kadar çok avlandığının bir göstergesidir. Bugün Avustralya’da koalaların sayısının 40 000 ile 80 000 arasında değiştiği sanılmaktadır. Kısacası, yıllarca kürkleri için avlanıldılar. Yaşadıkları ormanların % 80’i Avustralya’ya yerleşen “beyazlar” tarafından yok edildi.

Bu sevimli, narin hayvanlara baktıklarında insanlar hep onları evlerinde alıp beslemek istediler; ama kendi vahşi ortamları olan Avustralya ormanlarından keseli grubuna giren bu canlıyı ayırmanın, onları nasıl mutsuz yapacağını düşünen olmadı. Onları hayvanat bahçelerinde görsek bile, gerçekten daha mutlu olacakları kendi vahşi ortamlarında yaşamalarını sağlamalıyız. Bunu da ancak doğayı koruma duyarlılığımızı tümüyle kazandığımızda gerçekleştirebileceğiz. Bu, yaşam alanlarını yok ettiğimiz tüm başka canlı türleri için de geçerli. Dünya’da daha birçok canlı türü, yaşam ortamlarını kaybetmektedir. Bu yüzden Dünya üzerindeki pek çok tür yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Türler birbirleriyle ilişki içindedir. Birinin yok olması bölgede yaşayan tüm diğer canlıları etkiler ve Dünya için geri dönüşü olmayan bir kayıptır.

Belki Türkiye’de yaşayan biri olarak Avustralya’daki koalalar için üzülmekten başka bir şey yapamayabiliriz. Ama Türkiye’de yaşayan canlı türleri için elimizden geleni yaparak onları koruyabiliriz. Bütün bunların yanında, Dünya için bir şeyler yapmak gerektiğini düşünmek ve sorunlara çözüm bulmaya çalışmak da iyi bir başlangıç olabilir.