Asya Fili Nasıl Bir Hayvandır? Genel Özellikleri Nelerdir?

Asya filinin derisi gridir, ancak bazı kısımlar, özellikle kulaklar, alın ve gövde üzerinde ve çevresinde bazen renksizdir. Bu depigmentasyonun genetik, beslenme ve habitat tarafından kontrol edildiği düşünülmektedir ve genellikle fil yaşlandıkça gelişir. Kahverengi ila kırmızımsı saçlar, genç fillerin vücutlarını kaplar. Yaşla birlikte saç miktarı azalır ve rengi koyulaşır.

Filin derisi, kulakların içi gibi bazı yerlerde kağıt kadar inceyken, sırt çevresi gibi diğer yerlerde 1 inç kalınlığa kadar değişir. Kalınlığına rağmen, zengin bir sinir kaynağı nedeniyle cilt hassastır. Filler kendilerini düzenli olarak kir, kum ve çamurla kaplayarak derilerini güneşten ve böceklerden korurlar. Büyük kulakları soğutma cihazı olarak çalışır. Kulaklarda çok sayıda kan damarı bulunur. Sıcak günlerde bir fil kulaklarını çırptığında, bu damarlardaki kan soğur, bu da filin beynini soğutur ve vücutta dolaşarak vücut ısısını birkaç derece düşürür.

Bir filin beyni büyüktür, 9 ila 13 pound (4 ila 6 kilogram) arasındadır. Fillerin son derece zeki hayvanlar olduğuna ve öğrenme için büyük bir kapasiteye sahip olduklarına inanılıyor. Aslında davranışlarının çoğu içgüdüsel davranıştan ziyade öğrenilmiş davranışlardır.

Bacakların açılı pozisyonda olduğu diğer memelilerin aksine, filin bacakları vücudun altında neredeyse dikey bir pozisyonda istiflenir. Bu konumlandırma, uzun kemiklerinin ayrıntılı anatomisi ile birlikte hayvanın ağır ağırlığı için güçlü bir destek sağlar. Uzuvların dik konumu, filin fazla enerji harcamadan uzun süre ayakta durmasını sağlar. Ayrıca fillerin ayakta ve yatarken de uyumasını sağlar.

Çoğu memelide kemikler dar bir boşluk içerir. Fillerde bu boşluk yoktur. Bunun yerine, yoğun bir delikli kemik ağı alanı kaplar ve kemikleri daha güçlü ve daha fazla basınca dayanabilir hale getirir. Filin iskeleti hareketlilik ve güç için tasarlanmıştır. Bir fil, arka ayakları üzerinde durmak ve dik yokuşlardan inip çıkmak gibi hayatta kalma becerilerini elde etmek için koordineli fiziksel yapılara, kas ve nörolojik sistemlere sahip olmalıdır.

Filler aslında parmak uçlarında yürürler ve her ayağının altında kalın, lifli bir yastık bulunur. Bu ped, bir amortisör görevi görerek bacak ve ayak kemiklerini ağırlığınızın altındaki titreşimlerden korur ve her adımda yastıklama sağlar.

Gövde, burun ve üst dudağın bir birleşimidir. Kemik içermez, kaslar, kan ve lenf damarları, sinirler, az miktarda yağ, bağ dokuları, deri, saç ve kıllardan oluşur. Kıkırdak sadece gövdenin tabanında bulunur ve burun deliklerini böler. Gövde, filin hassasiyetini ve hareket gücünü sağlayan yaklaşık 150.000 kas birimine ve tendona sahiptir. Bu genellikle küçük kas birimleri radyal veya uzunlamasına düzenlenme eğilimindedir ve birbirlerine karşı hareket ederek gövdenin herhangi bir yönde hareket etmesine izin verir. Hareketlerinde hassas olmasına rağmen, gövde aynı zamanda ağır nesneleri kolaylıkla kaldırabilen çok güçlü bir organdır.

Asya fillerinin hortumlarının ucunda, doğruluk konusunda yardımcı olan “parmak” adı verilen küçük bir çıkıntı bulunur. Filler hortumlarını su içmek ve ağızlarına dökmek için kullanırlar. Gövde ayrıca beslenme, dalma, toz alma, koklama, eleme, ayırma, dokunma, ses üretme ve iletme, kaldırma, itme, savunma ve saldırı gibi birçok başka işlevi de yerine getirebilir. Yaklaşık 2 galon (7.57 litre) su tutabilir. Koku ve dokunma duyuları filler için çok önemlidir. Sandıkları, dünyalarını “bilmelerine” yardımcı olur.

Asya Fillerinin Dişleri
Asya fillerinin altı takım dişi vardır ve bunların altısı da doğumda kafatasında bulunur. Ancak, çok küçüktürler. Birbirini izleyen her diş seti daha büyük, daha karmaşıktır ve bir önceki diş setinden daha uzun sürer. Sonuç olarak, bir filin kafatası, yeni ve daha büyük dişlere uyum sağlamak için yaşamı boyunca büyür. Dişler, bir konveyör bandına benzer şekilde yatay bir ilerlemeyle değiştirilir. Aşınmış dişler ileri doğru hareket eder, kırılır ve ağızdan düşer veya yutulur. Bir filin yaşı, molar dizilim ve aşınma incelenerek tahmin edilebilir.

Dişler, bir bireyin yaşamı boyunca yılda birkaç inç oranında büyüyen, değiştirilmiş üst kesici dişlerdir. Esas olarak kalsiyum ve fosfattan yapılmış kemiğe benzer bir malzeme olan fildişinden yapılırlar. Diş, sinir dokularını içeren bir hamur boşluğuna sahiptir. Yetişkin bir hayvanda, dişin yaklaşık üçte ikisi görünürken, kalan üçte biri kafatasının yuvasına veya oluğuna gömülüdür.

Yeni geliştirilen dişler, sonunda yıpranan konik bir pürüzsüz emaye tabakasına sahiptir. Tüm filler görünür dişlere sahip değildir; Asya türlerinde sadece birkaç erkeğin büyük, belirgin dişleri vardır. Çoğu dişi ve bazı erkek Asya fillerinin, dudak çizgisinden nadiren bir veya iki inçten fazla çıkıntı yapan “dişleri” adı verilen küçük dişleri vardır. Tuşlar, dişlerden biraz farklı bir bileşime sahiptir. Küçük ve kırılgandırlar, bu da kolayca kırılmalarını sağlar. Önemli sayıda yetişkin erkek Asya fili dişsizdir. Dişleri olan erkeklerin yüzdesi bölgeye göre değişir, Sri Lanka’da yüzde 10’dan az, Hindistan’da yaklaşık yüzde 90’dır.

Afrika fili türlerinde, her zaman olmasa da genellikle hem erkek hem de dişilerin dişleri vardır. Dişler son derece kullanışlı çok amaçlı aletlerdir. Filler onları su, tuz, mineraller ve kökler için kazmak için kullanır; ağaçları havlamak; çevrelerindeki nesneleri manipüle etmek için kaldıraç olarak; buzağıları kurtarmak için; tehdit örnekleri için; savunma ve saldırı silahları olarak; gövde dinlenirken; ve bagaj için koruma olarak.

Boyut
Filler yaşayan en büyük hayvandır. Afrikalı kuzenlerinden biraz daha küçük olan yetişkin Asya filleri, ortalama 6.000 ila 12.000 pound (2.750 ve 5.420 kilogram) arasındadır. Omuzda tipik olarak 6 ila 12 fit (1,8 ila 3,8 metre) boyundadırlar. Erkekler genellikle kadınlardan daha büyüktür.

Doğal yaşam alanı
Asya filleri, Sumatra ve Borneo dahil olmak üzere Hindistan ve Güneydoğu Asya’da izole yerlerde bulunur. Daha önce, Himalayaların güneyinde, Güneydoğu Asya’da ve Çin’de Yangtze Nehri’ne kadar geniş çapta dağıtıldılar.

Asya filleri orman hayvanları olarak kabul edilir. Bununla birlikte, aralıklı açık çimenli boşluklar içeren alanları tercih ettikleri tespit edilmiştir. Bu bölgeler, yoğun ormanlarda bulunmayan, çim ve orman arasında çok çeşitli bitki türlerinin bulunduğu geçiş alanlarını içerir. Bu bölgeler ayrıca güneşten hızlı bir kaçış sağlar. Filler uyarlanabilir ve çeşitli ortamlarda yaşayabilir. Muazzam günlük ihtiyaçlarını karşılamak için yeterli bitki örtüsü ve su içeren bir yaşam alanı bulmak için gerektiği gibi göç ederler. Bölgesel olmasalar da, ev menzilleri içinde hareket ederler. Bu aralıklar içindeki hareket miktarı bölgeden bölgeye değişken görünmektedir.

Smithsonian Ulusal Hayvanat Bahçesi’ndeki bilim adamları tarafından Myanmar’daki radyo tasmalı vahşi fillerden toplanan veriler, fillerin tipik olarak günde 1 ila 4 milden (1.6 ila 6.4 kilometre) daha az yürüdüklerini göstermektedir. Ana menzil genellikle bir döngü veya devre oluşturur. Ev aralıkları 6 ila 20 mil kare (15 ila 50 kilometre kare) ila 190 ila 580 mil kare (500 ila 800 kilometre kare) arasında değişir. Farklılıklar, yiyeceğin miktarına ve kalitesine ve alanın boğalar tarafından mı yoksa inekler ve buzağıları tarafından mı işgal edildiğine bağlıdır. Bir ailenin, klanın veya sürünün ev sıraları diğeriyle çakışabilir. Çiftçilik gibi insan faaliyetleri mevsimsel göçü zorlaştırdı ve vahşi filler ve insanlar arasında büyük bir çatışma yarattı.

İletişim
Filler, insanların zar zor duyabileceği alçak sesler kullanarak uzun mesafelerde iletişim kurar. Bu güçlü infrasonik sesler, 2 mil uzaktaki diğer filler tarafından duyulabilen ve anlaşılabilen özel mesajlar içerir. Bilim adamları, bir filin uzun mesafelerde konuşma yeteneğinin hayatta kalması için gerekli olduğuna inanıyor. Kızgınlık dönemindeki dişiler, boğaların yaptığı gibi çok düşük, uzun aramalar yapar. Üreme sürüleri ayrıca avcıları uyarmak için düşük frekanslı seslendirmeler kullanır. Yetişkin boğaların ve ineklerin insanlar dışında düşmanları yoktur, ancak genç filler, menzillerinin çakıştığı alanlarda kaplanların saldırılarına karşı hassastır. Bir yırtıcı göründüğünde,

Filler oldukça gelişmiş bir koku alma sistemine sahiptir. Koku, uzun ömürlü olabileceği ve hem kısa hem de uzun mesafelerde çalışabileceği için değerli bir iletişim şeklidir. Rüzgarda doğan özler, fillere diğer fillerin varlığına veya olası tehlikelere dair ipuçları sağlar. Filler, filin ağzını, şakak bezini, cinsel organını, idrarını veya dışkısını koklamak için hortumlarını kullanarak başka bir filin kimliğini, cinsiyetini ve üreme durumunu belirleyebilir.

Her yaştan ve her iki cinsiyetten filler, genellikle selamlaşma, coşku, rekabet, baskınlık, disiplin, sakinlik, oyun ve üreme durumunu iletmek için birbirlerine sık sık dokunurlar. Gövde, özellikle önemli bir dokunsal iletişim aracıdır.

Yemek / Yeme alışkanlıkları
Asya filleri herbivorlardır ve her günün yaklaşık dörtte üçünü yemek yiyerek veya bir yiyecek veya su kaynağına giderek geçirirler. Beslenme, sabahın erken saatlerinde, öğleden sonra ve akşam olmak üzere üç ana beslenme bölümü ile sürekli değildir. Filler günün en sıcak saatlerinde dinlenme ve kestirme eğilimindedir. Esas olarak otlarla beslenirler, ancak aynı zamanda yapraklar, kökler, asmalar, ince dallar, sürgünler ve ağaç kabuğunun yanı sıra meyve de dahil olmak üzere büyük miktarlarda ot tüketirler. Muz ve şeker kamışı gibi ekili ürünler de en sevilen yiyeceklerdir ve onları çiftçilerle çatışmaya sokar. Büyük ağaçları iterek yapraklarını ve kabuklarını toplayabildikleri için sürüleri beslemek tarım arazileri veya ormanlar için çok yıkıcı olabilir. Filler yediklerinin sadece yüzde 44’ünü özümsüyor. Bu nedenle, vahşi doğada günde yaklaşık 165 ila 330 pound (74 ila 150 kilogram) ve günde yaklaşık 50 galon (189 litre) su olmak üzere çok miktarda yiyecek tüketmeleri gerekir. Çok iri bir adam bu miktarın iki katını yiyebilir.

Smithsonian Ulusal Hayvanat Bahçesi’ndeki filler, doğal beslenme düzenlerini taklit etmek için gün boyunca beslenirler. Diyetleri, sağlık, yaş, aktivite düzeyi ve metabolizma dikkate alınarak her bir hayvanın ihtiyaçlarına göre özel olarak şekillendirilir. Yetişkin bir dişi fil için tipik bir diyet, iki buçuk balya samandan (her balya yaklaşık 45 pound veya 20 kilogram ağırlığındadır), 8 pound filden (yonca bazlı bir pelet) oluşan yaklaşık 135 pound olabilir. protein, vitamin ve mineral sağlar), 2 kilo kepek ve yulaf ezmesi ve tatlı patates, havuç ve elma dahil 10 kilo meyve ve sebze. Elma lifi peletleri, eğitim güçlendirici olarak beslenir ve mümkün olduğu kadar çöpçü beslenir.

Sosyal yapı
Asya filleri tipik olarak küçük akraba dişi sürülerinde, dişi buzağılarında ve olgunlaşmamış erkeklerde yaşar. Bu filler son derece sosyaldir ve yavrularını büyütmek ve grubu korumak için birlikte çalışarak karmaşık ilişkiler kurar. Afrika fillerinin aksine, bir anaerkleri yoktur. Bununla birlikte, bireysel kadınlar bazen daha baskın bir rol üstlenirler.

Erkek filler genellikle 8-13 yaşları arasında ergenliğe ulaştıklarında sürüden ayrılırlar. Bu genellikle, erkeklerin rekabetçi ve bağımsız doğasından ve dişilerin saldırgan davranışlarına tolerans göstermemesinden kaynaklanan kademeli bir süreçtir. Genç erkekler, bazen inek sürülerini takip ederek veya tek başına besleyerek, gevşek bekar sürüleri oluşturma eğilimindedir. Erkekler yaşlandıkça genellikle daha rekabetçi hale gelirler ve daha fazla yalnız vakit geçirirler.

Üreme ve gelişme
Vahşi erkekler ve dişiler 8 ila 13 yaşları arasında cinsel olgunluğa erişirler. Kadınlar genellikle ilk doğumlarını ergenlik çağında yaparlar. Davranışsal çalışmalar bize, erkeklerin daha yaşlı ve daha yaşlı erkeklerle daha iyi rekabet edebilecekleri otuzlu yaşlarına kadar bir buzağıya babalık yapma olasılığının düşük olduğunu söylüyor. 30 yaş civarında, çoğu sağlıklı erkek, küf denilen düzenli bir agresif cinsel aktivite dönemi yaşamaya başlar.

Musth, erkekleri agresif ve rekabetçi yapan muazzam bir testosteron hormonudur. Ayrıca onları özellikle sıcaktaki kadınlar için çekici kılıyor. Lapa sırasında penisten yeşil bir sıvı damlar ve filin şakak bezlerinden salgılanır. İnsan bakımında, hem erkek hem de dişi filler vahşi doğada olduğundan daha erken olgunlaşır. Hayvanat bahçelerinde fillerde küf görünümü 8 yaşına ulaştı. Bu fenomenin, tutarlı kaliteli beslenme ve çevre koşullarından ve yaşlı hayvanlar tarafından baskılanma veya rekabet eksikliğinden kaynaklandığına inanılmaktadır.

Dişiler her 115 günde bir kızgınlığa girer. Gebelik, herhangi bir hayvan için en uzun gebelik süresi olan 21.5 ile 22 ay arasındadır. Bir buzağı genellikle doğar (bazen iki) ve 150 ila 350 pound (68 ila 158 kilogram) arasındadır. Çevre koşullarına bağlı olarak ortalama üç ila sekiz yıllık bir doğum aralığı vardır. Buzağılar doğumdan kısa bir süre sonra dikilir ve bakımları yapılır. 6. ayda buzağılar bitki örtüsü ile beslenmeye başlar. Ayrıca, selülozun sindirimine yardımcı olan besinler ve simbiyotik bakteriler içeren annelerinin gübresini de birkaç yıl boyunca yerler. Sütten kesme, anne başka bir buzağı doğurana kadar devam edebilen kademeli bir süreçtir. Erkekler cinsel olgunlukta doğum sürülerini terk eder, ancak dişiler yaşamları boyunca aile birimi içinde kalır.

Yaşam beklentisi
Filin ömrü iyi anlaşılmamıştır ve mevcut bilgilerin çoğu Afrika fillerinden gelmektedir. Son veriler, Afrika fillerinin nadiren 50 yaşına kadar yaşadığını gösteriyor. Kanıtlar, Asya fillerinin tipik olarak 50 yaşına kadar yaşadığını gösteriyor, ancak vahşi Asya filleri hakkında, yaşam sürelerini doğru bir şekilde tahmin etmek için yeterli tutarlı veri mevcut değil. İnsan bakımında bir Asya fili için uzun ömür rekoru 86 yıldır. Tahmini doğum yılı 1948 olan Ambika, Kuzey Amerika’daki en eski üçüncü Asya filidir.